هر شهر دارای شالوده اجتماعی خاصی است که بر اساس آن مدیریت می شود و این مدیریت باید پاسخگوی پیشرفت، دگرگونی و گسترش روابط مورد تقاضا و خواست شهروندان باشد. در جوامع توسعه یافته با توجه به تعریف مفهوم شهروندی، شهروندان در نحوه اداره امور شهر دخالت تام دارند. در چنین جوامعی به علت وجود نهادهای مردمی و بسط دموکراسی شهری در همه ابعاد سیاسی، اقتصادی و به خصوص مناسبات اجتماعی، فضاها و بناهای عمومی (ساختمانهای مدنی شهری) واجد خصیصه ای بنیادی در جهت ایجاد ارتباطات اجتماعی، رواج گفتمان دموکراتیک و مشارکت شهروندی می باشند. تالار شهر که در تمام دنیا به عنوان یکی از مردم مدارترین ساختمان های عمومی شهر از شأن و منزلتی والا برخوردار است، مکانی برای انجام تمامی امور اجتماعی شهر بوده و خانه نمادین شهروندان به شمار می آید. این مجموعه در درجه نخست فضایی برای استقرار یکی از مردم- سالارترین نهادهای شهری یعنی انجمن ها و شوراهای شهر و سپس مرکزی برای گردهمایی های عمومی و ارتباط و تعامل میان مردم در عرصه مسائل شهری و فعالیت های فرهنگی می باشد. با وجود سابقه طولانی احداث تالار شهر در دنیا، پرداختن به این امر در کشور ما به دلایل گوناگون به صورت جدی انجام نگرفته است. با توجه به تشکیل شوراهای اسلامی شهرها و گذشت سه دوره از فعالیت آنها، این نهاد هنوز فاقد فضایی متناسب و در خور شأن چنین مجموعه ای است. شوراها در حال حاضر با توجه به شأن و مقامی که در کشور ما دارند، نیازمند نماد کالبدی مناسبی هستند، که نشانگر جایگاه مهم شوراها به عنوان تجلیگاه مشارکت شهروندان در امور شهر باشد. از سویی دیگر کلانشهر تهران فاقد فضایی مناسب برای فعالیتهای اجتماعی و مشارکت شهروندان است. از این رو ایجاد مجموعه تالار و میدان شهری تهران، علاوه بر فراهم آوردن فضای لازم برای فعالیت بهینه شوراها و تشکلهای مردمی سبب افزایش مشارکت شهروندان، اعتلای حقوق شهروندی و فرهنگ سیاسی جامعه گردیده و به عنوان نمادی از هویت و اصالت فرهنگی و تاریخی یادآور می گردد که شهر همواره به فضایی خودجوش برای برخورد شهروندان و مشارکت آنان نیازمند است.