زبان یک ابزار ارتباطی است . در هر دوره ای، روش های مختلف یادگیری زبان های خارجی وجود داشته است . تا قرون وسطی، لاتین و یونانی زبان اصلی در نظر گرفته شده اند . اماتنها اقلیتی از طبقات اجتماعی مجاز به یادگیری زبان دوم بودند. از قرن هجدهم ، انسان به منظور سفر، ارتباط تجاری، سیاسی و فرهنگی نیاز به زبان های خارجی رااحساس کرده است. چند روش به زبان آموزان کمک کرده اند تا به راحتی به یادگیری زبان های خارجی بپردازند. با گذشت زمان، روش های پیشرفته ای برای تسهیل یادگیری زبان ابداع شده اند. در این زمان، تدریس زبان فرانسه به عنوان زبان خارجی ( و زبان دوم ) در سرزمین های دور دست رایج بوده است. با افزایش میزان سفر به شرق و غرب، لزوم یادگیری دانش زبان خارجی افزایش یافته است . اما در عصر فن آوری، در قرن بیست و یکم، انسان نیاز به یادگیری حداقل دو یا سه زبان را احساس می کند. برای این منظور ، به استفاده از فن آوری و روش های مختلف روی می آورد که ما در این پژوهش به بررسی ابعاد آن می پردازیم. ما نقش روش های مختلف را همراه با جزییات مطالعه خواهیم کرد و سودمندی هر کدام از روش ها را با روش های دیگر مقایسه خواهیم کرد.