شمال غرب ایران موقعیت متمایزی را از لحاظ جغرافیای مدرن و باستانی اشغال کرده است. از مشخص ترین چهر ه ی آن، حوضه ی دریاچه ی ارومیه تا مناطق متمایز جغرافیایی شرق شمال غرب تنوعی از ویژگی های جغرافیایی، چشم اندازی و فرهنگی را ارائه می دهد، هر خطه ی آن مشخصات منحصر به فردی دارد که ناگزیر بر پراکندگی محوطه ها تأثیر واقعی می-گذارد، اما متأسفانه بسیار کم شناخته شده است. این محدوده بعنوان حوزه ای با نمونه های بسیار غنی از فرهنگ مگالیتیک شناخته می شود و نمونه های بسیار زیادی از تدفین های این فرهنگ در آن گواهی شده و مدت زیادی نیز تدوام یافته است. هرچند داده های بدست آمده از این سایت های تدفینی در بسیاری موارد غنی نبوده، اما شکل ساختاری اشان، تغییرات فرهنگی و اجتماعی را در مقیاسی بزرگ پیشنهاد می کند. در تاریخ گذاری آن ها مطالعه ی تطبیقی، تاریخی از هزاره ی دوم تا دوره ی اشکانی را نشان می دهد. در مطالب پیش رو ابعاد لنداسکیپی و ساختار معماری قبور برای ترسیم ارتباطات فرهنگی، رشد تدریجی و محدوده ی حوزه ی پراکندگی گونه های تدفینی این فرهنگ در نظر گرفته شده است. مطالعات طیف وسیعی از شکل های ساختاری و پراکندگی را حتی در یک گونه ی مشخص نشان می دهد و اگرچه یافتن واحدهای مناسب برای تحلیل جغرافیایی یکی از مشکلات اساسی کار بوده است، اما بر تنوعی که حاصل از تفاوت و تنوع چهره های جغرافیایی محدوده ی مورد مطالعه می باشد تأکید دارد.