بمنظور بهبود ریزساختار و خواص مکانیکی ناحیه اتصالtlp ناهمگون سوپر آلیاژ پایه کبالت fsx-414 به سوپر آلیاژ پایه نیکل in-738 ، زوجهای اتصال یافته در دمای بهینه 1150، تحت دماها و زمانهای مختلف همگن سازی قرار گرفتند. بمنظور بررسی ریزساختار از میکروسکوپ نوری و الکترونی استفاده شد. برای مطالعه توزیع سختی و غلظت عناصر آلیاژی در منطقه اتصال به ترتیب از روش میکروسختی و آنالیز wds استفاده گردید. آزمایش برش برای اندازه گیری استحکام اتصال انجام شد. نتایج بررسی ریز ساختاری نشان داد که با همگن سازی در دمای 1175 به مدت 6 ساعت ترکیبات بین فلزی در منطقه متاثر از نفوذ (daz) همچنان وجود داشته در حالیکه همگن سازی در دمای 1200 به مدت 60 دقیقه موجب کاهش چشمگیر آن شده است. همگن سازی در دمای 1225 موجب تشکیل مرزدانه های جدید در ناحیه اتصال و رشد رسوبات در زمینه و منطقه اتصال گردید. توزیع عناصر آلیاژی و سختی نشان داد که در فرایند همگن سازی، رسوب و رشد فاز? در زمینه و نیز نفوذ عناصر آلیاژی کنترل کننده مقدار سختی است. کاهش قابل توجه شیب غلظت عناصر آلیاژی در دمای 1225 به نفوذ سریع از طریق مرزدانه های جدید در منطقه اتصال نسبت داده می شود. نتایج آزمایشهای برش نشان داد که بیشترین استحکام برشی به میزان503 مگاپاسکال برای نمونه همگن شده در دمای 1200 به مدت یک ساعت بدست می آید که این مقدار حدودا دو برابر نمونه همگن نشده است. گسترش ترک از طریق منطقه اتصال می باشد که این موضوع استحکام بالای برشی را نشان می دهد. در دمای 1225و مدت 1 ساعت ترکیبات جدید تشکیل شده در درز اتصال محل هایی برای رشد ترک بودند.سطح شکست برشی به صورت مناطق شبه کلیواژ و حفره های کوچک نمایش داده شد. این موضوع مشخصه های شکست نرم وترد را نشان می دهد. واژگان کلیدی: فرآیندtlp ، همگن سازی ، سوپرآلیاژ، انجماد همدما، اتصال ناهمگون