یکی از اهداف مورد تأکید در هر نظام آموزشی به ویژه در آموزش عالی؛ افزایش و بهبود مهارت¬های پژوهش کردن در بین دانشجویان است. هدف این پژوهش بررسی نقش ساختار ارزشیابی کلاسی ادراک شده و جهت¬گیری پژوهشی در انگیزش پژوهشی دانشجویان بود. نوع این پژوهش همبستگی، و جامعه آماری کلیه دانشجویان مقطع دکتری دانشگاه فردوسی مشهد در سال تحصیلی 92-1391 بود. نمونۀ مورد مطالعه شامل 110 نفر (شامل 70 مرد و 40 زن) بود که با استفاده از روش نمونه¬گیری طبقه¬ای نسبتی انتخاب شدند. برای جمع¬آوری داده¬ها از پرسشنامه¬های جهت¬گیری پژوهشی، ادراک ارزشیابی کلاسی و انگیزش پژوهشی استفاده شد. برای تحلیل داده¬ها از تحلیل مسیر، رگرسیون چند متغیره و رگرسیون ساده به منظور بررسی رابطۀ بین متغیرها استفاده شد. نتایج نشان داد که بین ساختار ارزشیابی کلاسی ادراک شده و جهت¬گیری پژوهشی با انگیزش پژوهشی رابطۀ معناداری وجود ندارد. همچنین دربارۀ رابطۀ بین ساختار ارزشیابی¬کلاسی ادراک شده و جهت¬گیری پژوهشی نیز یافته¬ها نشان داد که ساختار ارزشیابی کلاسی تبحری قادر به پیش¬بینی پژوهش بنیادی و ساختار ارزشیابی عملکردی قادر به پیش¬بینی پژوهش کاربردی می¬باشد. همچنین شاخص¬های برازش تحلیل مسیر نشان داد که مدل مورد نظر از برازش کلی برخوردار است (gfi=0/95 agfi=0/ 82 و gfi=1 , agfi=0/98)