با توجه به گسترش و پیشرفت منابع و مناطق استراتژیک کشور لزوم حفاطت آنها در مقابل تهدیدات نظامی، ضرورتی است که در سالهای اخیر نیاز آن بیش از پیش احساس می شود. سازه های زیرزمینی دارای کاربرد وسیعی می باشد (مخازن، تونل ها، شریان های حیاتی و ...) که با توجه به کاربری مورد انتظار، نحوه طراحی آنها متفاوت است. در این پژوهش ابتدا با استفاده از نتایج تحقیقات گذشته صحت نتایج مدلسازی بارگذاری انفجار زیر سطحی مورد ارزیابی قرار گرفته و پس از اطمینان از این مدلسازی، سازه با ضخامتهای مختلف و در اعماق گوناگون مورد تحلیل قرار گرفته است. مدلسازی با استفاده از نرم افزار المان محدود abaqus انجام گرفت. نتایج به دست آمده نشان دهنده بحرانی بودن محل اتصالات و وسط دال رو به انفجار می باشد و سازه با بتن دارای مقاومت کششی بیشتر، عملکرد مناسب تری از خود نشان خواهد داد. همچنین نتایج نشان می دهد که در صورت پوشاندن اطراف سازه با مصالح هایپرالاستیک، میزان آسیب در سازه کاهش می یابد و با افزایش عمق سازه و ضخامت آن حتی به صفر خواهد رسید.