وضعیت جزیره ای زمانی رخ می دهد که یک سیستم توزیع از شبکه سراسری جدا شود و از طریق تولیدات پراکنده متصل به سیستم توزیع، انرژی لازم را دریافت کند؛ در این شرایط، شرکت های برق منطقه ای، کنترلی بر جزیره در جهت کنترل ولتاژ و فرکانس و در نهایت کنترل بار سیستم توزیع نخواهند داشت که چنین حالتی به عنوان حالت جزیره ای غیرعمدی شناخته می شود و وقوع این وضعیت، پرسنل و تجهیزات سیستم را با خطرات جدی مواجه می سازد. در این راستا، حفاظت ضدجزیره ای از مهمترین ملزومات فنی ژنراتورهای پراکنده به حساب می آید. روش های حفاظت ضدجزیره ای می بایست در شرایط واقعی شبکه، عملکرد مناسب و قابل قبولی را ارائه دهند که متاسفانه بیشتر این روش ها در شرایط عملکردی سیستم با شکست روبه رو می شوند. از این رو، تعیین کمّی میزان تناسب این روش ها موضوع مهمی است که در این پایان نامه، این شرایط مورد مطالعه قرار گرفته است. در این راستا عملکرد رله های افزایش/کاهش فرکانسی و نرخ تغییر فرکانسی مورد تحلیل واقع شده است؛ نتایج مطالعات تحلیلی با نتایج حاصل از شبیه سازی های دینامیکی مقایسه شده است؛ ناحیه عدم تشخیص در حفاظت ضدجزیره ای ژنراتورهای پراکنده سنکرون معرفی شده است؛ تاثیر تنظیمات مختلف رله های مبتنی بر فرکانس بر منحنی عملکردی این رله ها بوسیله شبیه سازی دینامیکی سیستم، مورد مطالعه قرار گرفته است؛ شاخص عدم تشخیص در جهت ارزیابی تاثیرگذاری رله های ضدجزیره ای مبتنی بر فرکانس در حفاظت ژنراتورهای پراکنده سنکرون تجزیه و تحلیل شده است و تاثیر عوامل مختلف سیستمی از جمله میزان توان خروجی تولیدی، زمان تشخیص مورد نیاز رله، تنطیمات تاخیری رله و ظرفیت نامی ژنراتورهای تولید پراکنده سنکرون بر شاخص عدم تشخیص بررسی شده اند تا بتوان بر این اساس، روشی آسان و سریع در اختیار شرکت های برق منطقه ای و مهندسین حفاظت قرار داد.