به منظور بررسی تاثیر نسبت های مختلف کاشت در مخلوط لوبیا (phaseolus vulgaris l.) و رازیانه (.foeniculum vulgare mill) تحت شرایط آب و هوایی مشهد، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار و 6 تیمار در سال 1391-1390 انجام شد. تیمارهای این آزمایش شامل : b:2f: (67% رازیانه + 33% لوبیا)، b:f: (50% رازیانه + 50% لوبیا)، f+25%b: (100% رازیانه + 25% لوبیا)، f+50%b: (100% رازیانه + 50% لوبیا)، fs: خالص رازیانه و bs: خالص لوبیا بود. نتایج نشان داد بیشترین مقادیر تجمع ماده خشک و شاخص سطح برگ لوبیا مربوط به تیمار کشت خالص بود و با کاهش تراکم لوبیا در تیمارهای مخلوط از میزان این شاخص ها کاسته شد. تجمع ماده خشک و شاخص سطح برگ رازیانه نیز در کشت خالص آن بالاترین مقدار را داشت و با کاهش تراکم بوته در تیمارهای جایگزینی و اضافه شدن گیاه لوبیا در تیمارهای افزایشی، کاهش یافت. بررسی عملکرد و اجزای عملکرد لوبیا نشان داد که تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در بوته، عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه لوبیا بطور معنی داری تحت تاثیر نسبت های مختلف کاشت قرار گرفت. تعداد چتر در بوته، تعداد دانه در چتر، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک در رازیانه نیز تحت تاثیر الگوهای کشت قرار گرفت. ارزیابی نسبت برابری زمین نشان داد که بیشترین ler (1/33) مربوط به تیمار b:f: (50% رازیانه : 50% لوبیا) و کمترین ler (0/65) مربوط به تیمار f+25%b: (100% رازیانه + 25% لوبیا) بود و بطور کلی تیمارهای جایگزینی نسبت به تیمارهای افزایشی ler بیشتری داشتند.