خودکشی یکی از مهمترین عوامل مرگ در جهان است و اقدام به خودکشی در بزرگسالان تبدیل به مسأله سلامت عمومی شده است. بغرنج بودن این مسأله زمانی برجسته تر می شود که آمارها حاکی از نرخ فزاینده افکار و تلاشهای ناموفق خودکشی است. طی چند دهه گذشته تحقیقات بسیاری با محوریت خودکشی انجام شده اند که نتایج آنها نشان می دهند خودکشی با عوامل خطر چندگانه زیست شناختی، روانشناختی، اجتماعی و خانوادگی مرتبط است که از میان آن ها مفهوم بنیادی طرح واره های ناسازگار اولیه ، سیستم های مغزی ـ رفتاری و راهبردهای تنظیم شناختی هیجان، به عنوان زیر ساخت های شناختی و پایه های بنیادی آسیب شناسی شخصیت، می توانند هسته ی اصلی اقدام به خودکشی قرار بگیرند. هدف پژوهش حاضر مقایسه طرح واره های ناسازگار اولیه، سیستم های مغزی ـ رفتاری و راهبردهای تنظیم شناختی هیجان دراقدام کنندگان به خودکشی و افراد عادی است نوع پژوهش حاضر علّی ـ مقایسه ای وطرح آن مقطعی است. جامعه پژوهش شامل50 نفر از افراد اقدام به خودکشی و50 نفر افراد عادی بود که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. در پژوهش حاضر از پرسش نامه های طرح واره های ناسازگار اولیه یانگ – -فرم کوتاه (ysq-sf)،سیستم های مغزی ـ رفتاری(bas/bisq)، راهبردهای تنظیم شناختی هیجان (cerq) و سلامت عمومی (ghq-28) استفاده شد. داده ها از طریق تحلیل واریانس چند متغیری، همبستگی پیرسون و تابع تشخیص تجزیه و تحلیل شدند. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بین افراد اقدام کننده به خودکشی و عادی در طرح واره های ناسازگار اولیه و سیستم های مغزی ـ رفتاری تفاوت معنا داری وجود دارد. و بین راهبردهای تنظیم شناختی هیجان در افراد اقدام کننده به خودکشی و افراد عادی تفاوت معناداری به دست نیامد. به علاوه متغیرهای طرحواره های ناسازگار اولیه ، سیستم های مغزی-رفتاری و راهبردهای تنظیم شناختی هیجان می توانند عضویت افراد به طور معناداری در گروه اقدام به خودکشی و افراد عادی را پیش بینی کنند.