توسعه یک جریان چند بعدی است که نیازمند تغییرات اساسی در ساختار فرهنگی و اجتماعی از یک طرف و رشد اقتصادی و کاهش فقر و نابرابری از طرف دیگر است. تمرکز شدید و عدم تعادل از جمله ویژگی های کشورهای جهان سوم است که این ویژگی معلول نتایج سیاست های رشد قطبی به شمار می آید. در نتیجه ی این سیاست ها تعداد محدودی از مناطق نقش کلیدی داشته و سایر مناطق حاشیه ای عمل می نمایند. شناخت و بررسی امکانات و توانایی ها و در پی آن تعیین سطوح توسعه یافتگی نواحی از چالش های پیش روی برنامه ریزی شهری به شمار می آید. برای سنجش و سطح بندی توسعه یافتگی مناطق، شاخص های بسیاری وجود دارد و هر یک از شاخص ها دارای ارزش و اهمیت خاصی می باشند که با توجه به نوع هدف و روش مطالعه مورد استفاده قرار می گیرند. پژوهش حاضر با استفاده از آخرین آمار و اطلاعات مربوط به سال 1385و 1389 و با استفاده از 12 بخش اصلی شامل بخش های فرهنگی، کشاورزی، ارتباطات، تامین اجتماعی، آموزشی، بهداشتی، سوخت، صنعت، ساختمان و مسکن، بازرگانی، بازارهای مالی، امور قضایی و 92 شاخص در بخش های مذکور به دنبال تعیین سطح توسعه یافتگی شهرستان های استان فارس و تعیین سطوح برخورداری آن ها از شاخص های توسعه-یافتگی می باشد. نتایج حاکی از آن است که تعدادی از شهرستان های استان شامل ارسنجان، پاسارگارد، خنج، خرمبید، سپیدان، فراشبند، لامرد، مرودشت، ارسنجان، پاسارگارد، خنج، خرمبید، سپیدان، فراشبند، لامرد و مرودشت به طور کلی در دو مقطع پیشرفت داشته اند و نیاز است که به بقیه شهرستان ها توجه بیشتری شود.