چکیده: این پژوهش باارائه تعریفی از اسباب نزول ، تفسیر مأثور و اهمیت تفسیر روایی و جایگاه آن میان محققان ،به بررسی روایات اسباب نزول درتفسیر جامع البیان تألیف محمد بن جریر طبری پرداخته است. روش کار طبری چنین است که در ذیل هر آیه روایت یا روایت های موجود را ذکر کرده و سپس رجال آن را بیان کرده است .ایراد عمده این اثر چون دیگر کتاب طبری یعنی تاریخ طبری این است که تمام روایت ها را بدون در نظر گرفتن صحیح و ضعیف آن نگاشته است ،واین کار باعث شده که خواننده نتواند مقصود اصلی از سبب نزول آیه را دریابد، دراین پژوهش ضمن ترجمه روایت های ذیل هر آیه ، با بررسی سند روایات ،رجال ثقه از افراد غیر قابل تمییز داده شده اند و روایت های ضعیف از روایت های صحیح. و در واقع یکی از ضعف های عمده طبری دراین اثر برطرف شده است .و از سویی دیگر با تخریج سند روایت ها و منابعی که هر روایت در آنها ذکر شده است و با ارائه حکم نسبت به سند هر روایت ،صحیح و ضعیف بودن آن روایت بیان شده است،به همین خاطر این پژ وهش توانسته است راهی روشن را برای محققان درآینده هموار سازد.