دیوان خاقانی شروانی به عنوان یکی از گرانبهاترین میراث منظوم ادب فارسی همواره به دشواری و دیریابی موصوف بوده است. جشن و شادی در شعر هریک از شاعران فارسی¬گوی بازتاب¬های مختلفی داشته است. در دیوان خاقانی همواره به شادی و نشاط توجّه شده . بنابراین دیوان ایشان مملو از دعوت به شادی، اشاره به جشن¬ها، اعیاد، آلات و ابزار باده¬گساری و موسیقایی است. در این تحقیق از شیوه¬ی توصیفی _ تحلیلی استفاده و ابزار تحقیقاتی فیش بوده است. علّت انتخاب این موضوع، پایان¬نامه¬ها و کتب بسیار اندک و انگشت¬ شماری است که در این زمینه نوشته شده است. این پایان¬نامه شامل شش فصل؛ فصل اول کلیّات، فصل دوم جشن¬های ایران باستان و اعیاد دینی از جمله اعیاد اسلامی و مسیحی می¬باشد. فصل سوم باده¬گساری که به آیین و آداب باده¬نوشی و آلات و ابزار آن و همچنین به صفات و ویژگی¬های ساقی پرداخته شده است. فصل چهارم درباره¬ی موسیقی و آلات و ابزار آن، الحان و اقوال و رامشگران می¬باشد. فصل پنجم به آتش و نقش آن در مراسم بزم اشاره شده و در فصل ششم به شکار و مقاصد آن پرداخته شده است.