هدف: هدف پژوهش حاضر شناسایی، اولویت بندی و وزن دهی شاخص های ارزیابی عملکرد مربیان باشگاه های لیگ برتر والیبال ایران از دیدگاه مربیان و ورزشکاران بود. روش شناسی پژوهش: جامعه آماری پژوهش شامل کلیه سرمربیان و مربیان (24نفر) و ورزشکاران (144نفر) شاغل در لیگ برتر والیبال ایران سال (1391) بودند. نمونه آماری برابر با جامعه آماری در نظر گرفته شد که در نهایت، 138 نفر (82 درصد) در پژوهش حاضر شرکت کردند. از پرسشنامه محقق ساخته حاوی 42 شاخص ارزیابی عملکرد سرمربیان والیبال در یک مصاحبه نیمه هدایت شده و در مقیاس پنج ارزشی لیکرتی استفاده شد. ضمناً 18 نفر از اساتید صاحب نظر و مربیان و کارشناسان با سابقه والیبال، روایی صوری و محتوایی آن را بررسی و تأیید کردند و پایایی آن با استفاده از روش آلفای کرونباخ محاسبه شد (93/0 =?). از روش تحلیل عاملی اکتشافی با چرخش متمایل (چرخش ابلیمین مستقیم) برای تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: بر اساس نتایج تحلیل عاملی، یازده شاخص حذف شدند و 31 شاخص باقیمانده در شش عامل مدیریت تیم، روابط حرفه ای، مهارت های اجتماعی-ارتباطی، مهارت های روان شناختی، عامل سابقه و تجربه و مهارت های فنی، با ارزش ویژه بزرگ تر از 1 طبقه بندی گردید. ضمناً از دیدگاه پاسخ دهندگان به ترتیب عامل های مهارت های اجتماعی - ارتباطی، مدیریت تیم، مهارت های روان شناختی، مهارت های فنی، روابط حرفه ای و سابقه و تجربه ورزشی مهم ترین ابعاد ارزیابی عملکرد مربیان شناخته شد. بحث و نتیجه گیری: با توجه به اولویت بالای عامل مهارت های اجتماعی - ارتباطی و عامل مدیریت تیم، ارزیابی این مهارت ها برای سرمربیانی که شایستگی های فنی را به دست آورده اند بسیار ضروری است. به طور کلی، کارشناسان و مدیران باشگاه می توانند از شاخص ها و عامل های اصلی و مهم برای ارزیابی سرمربیان استفاده کنند.