در این پژوهش، امکان استفاده از جاذب کربن فعال فرآوری شده از پوست گردو (به عنوان یک جاذب ارزان قیمت و در دسترس) برای حذف دیازینون (یکی از سموم پرمصرف کشاورزی در ایران) از محیط های آبی مورد بررسی قرار گرفت. متغیرهای آزمایشگاهی ph، دوز جاذب، غلظت های اولیه دیازینون و زمان تماس به عنوان متغیرهای موثر در آزمایش های ناپیوسته حذف انتخاب شده و اثرات آن ها بر روی فرآیند جذب و هم چنین مشخصه یابی جاذب مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که بیشینه حذف دیازینون با زغال خام گردو به میزان 58% با شرایط بهینه حذف به صورت زیر به دست آمد: ph در محدوده تقریباً خنثی، دوز جاذب 4/0 گرم بر لیتر، غلظت اولیه 60 میلی گرم بر لیتر دیازینون و زمان تماس 10 دقیقه. ظرفیت جاذب در این آزمایش ها 227 میلی گرم برگرم جاذب بدست آمد. تحلیل نتایج، نشان داد که فرآیند جذب سطحی دیازینون بر روی جاذب زغال خام پوست گردو، تطابق مناسبی با ایزوترم جذب فرویندلیش با 993/0=2r و سینتیک جذب نیز تطابق با شبه واکنش درجه اول داشته اند. هم چنین نتایج بدست آمده حذف با زغال فعال شده فیزیکی نیز نشان داد که حذف به میزان 6/98 % با شرایط بهینه حذف: ph در محدوده تقریباً خنثی، دوز جاذب 4/0 گرم بر لیتر، غلظت اولیه 40 میلی گرم بر لیتر دیازینون و زمان تماس 10 دقیقه طبعیت می کند. ظرفیت جاذب نیز در این آزمایش ها 332 میلی گرم برگرم جاذب بدست آمد. در این حالت روند حذف تطابق مناسبی با ایزوترم جذب فرویندلیش با 999/0=2r و شبه واکنش درجه دوم سینتیک با 9999/0=2r را داشته است. با آزمون طراحی آزمایش نیز چندین آزمایش با جاذب کربن فعال شده فیزیکی انجام گردید که درصد حذف در شرایط بهینه 4/99 درصد به دست آمد. آزمایش های مشخصه یابی جاذب بر اساس آزمایش sem و betنشان داد که با فعال سازی فیزیکی سطح ویژه از 11/137 متر مربع بر گرم به 8/1067 متر مربع بر گرم رسیده و حجم حفرات نیز تقریباً 10 برابر شده است. هم چنین با آزمایش xrd نیز مشخص گردید که زغال خام دارای ساختار آمورف و غیر منظم بوده که با فعال کردن زغال این ساختار منظم تر شده و دو ترکیب c7h10o8s و c12h10os در کربن فعال شده شناسایی گردید.