مطالعات متعددی به طور جداگانه به بررسی نقش متغیرهای سرمایه گذاری مستقیم خارجی و نوآوری بر بهره وری کل عوامل تولید پرداخته اند. اما با توجه به رابطه دو طرفه میان سرمایه گذاری مستقیم خارجی و نوآوری، این تحقیق به بررسی نقش این دو متغیر و اثر متقابل آن ها در ارتقای بهره وری کل عوامل تولید پرداخته است. در این تحقیق، بهره وری کل عوامل تابعی از انباشت تحقیق و توسعه، انباشت دانش، انباشت سرمایه گذاری مستقیم خارجی و سرمایه انسانی بوده که به روش داده های پانل در منتخبی از کشورهای در حال توسعه طی دوره زمانی 2011- 1996 تخمین زده شده است. نتایج نشان می دهد تمامی متغیرها به جز انباشت دانش دارای تأثیر مثبت و معناداری بر بهره وری کل عوامل می باشند. هم چنین اثرات متقابل میان متغیرهای انباشت تحقیق و توسعه و انباشت دانش، و اثرات متقابل میان متغیرهای انباشت تحقیق و توسعه و انباشت سرمایه گذاری مستقیم خارجی، اثر مثبت بیشتری را بر بهره وری کل عوامل دارد. ضریب انباشت دانش منفی و بی معنی بوده و استدلال این است که افزایش قیمت نسبی مولفه های دانش در نتیجه عدم هماهنگی میان سیاست های کلان اقتصادی و سیاست های مربوط به گسترش مولفه های دانش، منجر به رشد نامتناسب بخش عرضه و تقاضای مولفه های دانش می گردد. هم چنین کیفیت پایین اختراعات ثبت شده، کمبود سرمایه فیزیکی و انسانی با کیفیت بالا، حمایت ضعیف از حقوق مالکیت معنوی و هزینه بر بودن ثبت ایده های جدید در کشورهای در حال توسعه منجر به بدون بازده بودن دانش تولید شده و معنادار نبودن ضریب آن می گردد.