امروزه با توجه به خسارتهای سنگین ناشی از رانندگی، اکثر کشورها، بدون توجه به اختلافی که در سیستمهای حقوقی آنان وجود دارد، بدنبال تحقق یک هدف مشترک، یعنی تضمین و تامین حقوق زیاندیده هستند در نتیجه در همه کشورها بیمه مسئولیت در خسارات ناشی از رانندگی اجباری است. با توجه به اهمیت موضوع و نقش بیمه و بیمه گر در این حوادث برآن شدم که مبحث تعهدات بیمه گر در این عرصه را مورد بحث و بررسی قرار دهم. تعاریف و مفاهیم بیمه و بررسی اصول بیمه و علی القاعده، تحلیل ماهیت حقوقی بیمه که عقدی است منجز و الحاقی و در زمره عقود تشریفاتی، و معوض است مسئولیت دارنده و راننده به صورت تضامنی اعمال میگردد و قلمرو مسئولیت مدنی بیمه گر در هر دو قانون قدیم و جدید در نهایت جبران خسارت زیان دیده در حیطه ای که متعهد گردیده است، می باشد. هدف اساسی این رساله تحلیل حقوقی تعهدات بیمه گر در مقابل زیان دیده از حوادث رانندگی است. پس می طلبد که دو قانون 1347 با 1387 مقایسه شوند. با تصویب اصلاحیه قانون بیمه اجباری دامنه تعهدات بیمه گر درقبال ثالث افزایش یافت. اما همچنان ماده 10 قانون بیمه اجباری سابق که همان وجود صندوق تامین خسارتهای بدنی است و آن در مواردی است که جبران خسارت از تعهدات بیمه گر خارج است، باقی است با این تفاوت که در قانون سال 47 پرداخت از صندوق به افراد واجد شرایط مذکور در ماده 10 این قانون به قیمت روز حادثه بود اما امروزه پرداخت به بهای یوم الادا است، و این گامی بزرگ در راستای کمک به زیان دیدگان مشمول این ماده است از جمله تغییرات چشمگیر و جنجالی این قانون تعهد بیمه گر به جبران خسارت زیان دیدگان بدون لحاظ کردن جنسیت و مذهب آنها تا سقف تعهدات بیمه نامه است که به نظر می رسد، جهت عدم مخا لفت با شرع مقدس اسلام نصف دیه مرد مسلمان از بابت دیه و الباقی تا سقف دیه مرد مسلمان از بابت خسارت بیمه به بیمه گذار مطروحه پرداخت می گردد.