هدف تحقیق حاضر، بررسی تاثیر تغییرپذیری تمرین ( تمرین ثابت و متغیر ) در شرایط بازخورد خودکنترل و آزمونگر کنترل در مراحل اکتساب، یادداری و انتقال بر روش و نتیجه ی اجرای شوت بسکتبال می باشد. به این منظور 59 دانشجوی داوطلب خوابگاه دانشگاه رازی کرمانشاه که درمهارت بسکتبالمبتدی بودند، دراین پژوهش شرکت کردند. بعد از پیش آزمون 12 کوششی، شرکت کنندگان به طور تصادفی در شش گروه1: ثابت –خودکنترل،2: ثابت -جفت شده، 3: ثابت -آزمونگر کنترل4: متغیر- خودکنترل،5: متغیر -جفت شده،6: متغیر - آزمونگر کنترل قرار گرفتند. گروه های خودکنترل طبق آرایش تمرین خود ( ثابت – متغیر ) هنگام درخواست، بازخورد کیفی کلامی دریافت کردند و گروه های جفت شده همزمان با گروه های خودکنترل قرینه خود بازخورد دریافت کردند و گروه های آزمونگر طبق نظر آزمونگر بازخورد نسبی 50 درصد دریافت کردند. از همه گروهها فیلمبرداری شد. مرحله تمرین شامل سه روز و 36 پرتاب در هر روز بود. آزمون اکتساب 12 پرتاب و آزمون یادداری و انتقال سه روز بعد گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس یک راهه برای مقایسه گروهها در مراحل مختلف تمرین، و از آزمون تی همبسته برای مقایسه بین پیش آزمون و آزمون های اکتساب، یادداری و انتقالاستفاده شد. نتایج نشان دادکه همه گروه ها از پیش آزمون تا اکتساب، یادداری و انتقال عملکرد خود را در شوت بسکتبال به طور معنی داری ارتقا دادند(p<0.05). اما بین گروه های مختلف تفاوت معنی داری در همه مراحل آزمون مشاهده نشد. این الگوی نتایج نشان داد که همه افرادی که بازخورد خود کنترل دریافت کردند به اندازه افرادی که بازخورد آزمونگر کنترل دریافت کرده اند، عملکرد خود را بهبود بخشیده اند.