سلول های بنیادی جنینی انسانی قابلیت های شگرفی در حوزه ی پزشکی و سلول درمانی دارند. در این راستا، منفرد کردن سلول های بنیادی انسانی با هدف گسترش سریع این سلول ها و انجام دست ورزی های مختلف بر روی آن ها اجتناب ناپذیر است. اما در این فرایند مانعی وجود دارد، بدین معنا که آپوپتوز القا شده در اثر فعالیت مسیر سیگنالی rho/rock که در نتیجه ی منفرد شدن سلول های بنیادی انسانی فعال می شود، کشت و دست ورزی این سلول ها را با مشکل مواجه می کند. اگرچه محققان با معرفی y-27632 به عنون مهارکننده ی rock موفق شدند مقاومت این سلول های منفرد را تا حدی افزایش دهند، تلاش برای بهبود این شرایط هنوز ادامه دارد. در پژوهش حاضر اثر یکی از آگونیست های ppar? به نام pioglitazone بر سلول های بنیادی منفرد شده ی انسانی بررسی گردید. نتایج حاصل از رنگ آمیزی آلکالین فسفاتاز نشان داد که اضافه کردن pioglitazone به محیط کشت معمول hescهای منفرد شده، موجب افزایش شکل گیری کلنی می گردد. به علاوه داده های بدست آمده از تست annexin v و بررسی چرخه ی سلولی به کمک آنالیز های فلوسایتومتری، عدم تغییر چشمگیر در آپوپتوز یا فازهای چرخه ی سلولی را نشان داد و از این طریق تأییدی بر اعمال اثر pioglitazone بر سلول های بنیادی جنینی انسانی منفرد شده با افزایش شکل گیری کلنی در این سلول ها بود . تحقیقات ما نشان داد که مکانیسم عمکرد pioglitazone در این روند، کمک به شکل گیری ساختار اسکلت سلولی به واسطه ی افزایش ?-catenin قرار گرفته در ناحیه ی غشایی است، این اطلاعات توسط real time pcr و western blotting در هر دو سطح rna و پروتئین تأیید شد. علاوه بر این، نقش pioglitazone در حفظ hesc های منفرد شده از طریق افزایش بیان nanog در سطح rna، اثر مثبت این ماکروملکول بر این سلول های منفرد را تأیید نمود. در مجموع با اثبات اثرمثبت pioglitazone در تشکیل کلنی hescs به صورت co-treatment با rock inhibitor برای نخستین بار روشی برای بهینه سازی شرایط زیستی سلول های بنیادی انسانی با استفاده از آگونیست ppar? ارائه گردید. به علاوه یکی از دستاورد های مهم استفاده از pioglitazone به همراه rock inhibitor (با توجه به قیمت بالای این inhibitor در مقایسه با آگونیست های ppar?) صرفه جویی در هزینه های آزمایش بر روی سلول های بنیادی انسانی است.