پژوهش حاضر با هدف مقایسه کیفیت زندگی، کارکرد خانواده و رضایت زناشوئی افراد متاهل دارای اختلال بیش فعالی- نقص توجه(adhd) و افراد متاهل فاقد این اختلال انجام شد. پژوهش حاضر یک پژوهش علی-مقایسه ای می باشد و در آن 40 فرد متأهل فاقد اختلال بیش-فعالی- نقص توجه در گروه سالم و 40 فرد متأهل دارای اختلال بیش فعالی- نقص توجه در گروه بیمار بصورت هدفمند انتخاب شده و در این دو گروه جای گرفتند. ابزارهای اجرای این پژوهش عبارتند از: ابزار سنجش خانواده، کیفیت زندگی(who qol-breef)، رضایت زناشوئیenrich و مقیاس نمره دهی وندر- یوتاه(wurs). در این پژوهش برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و برای پاسخ به فرضیه های پژوهش،از آزمون t برای دو گروه مستقل استفاده شد. یافته های این پژوهش نشان داد که میانگین کیفیت زندگی افراد متاهلی که دارای اختلال بیش-فعالی- نقص توجه نمی باشند از افراد متاهل دارای اختلال بیشتر می باشد. نمره میانگین رضایت زناشوئی متاهلینی که دارای اختلال بیش فعالی- نقص توجه نیستنداز افراد متاهل دارای اختلال بیشتر می باشد. میانگین سنجش خانواده افراد متاهلی که دارایadhd نمی باشند، از افراد متاهل دارای اختلال کمتر است . درسه حوزه کیفیت زندگی، رضایت زناشوئی و عملکرد خانواده بین متاهلین دارای اختلال بیش فعالی- نقص توجه و متاهلین فاقد این اختلال تفاوت معناداری وجود دارد. این اختلال مشکلات بسیاری را برای افراد مبتلا و خانواده هایشان ایجاد می کند و موفقیت تحصیلی، اجتماعی و رشدعاطفی افراد مبتلا را تحت تاثیر قرار می دهد و احتمال بزهکاری، زندانی شدن، شکست های شغلی، طلاق و مشکلات ازدواج را افزایش می دهد.