افزایش روزافزون جمعیت و گسترش فعالیت های کشاورزی، شرب و صنعت در منطقه تهران- کرج سیستم پیچیده و ناهمگونی از منابع تخلیه و تغذیه را پدید آورده است و نیاز به مدیریت منابع آب در این منطقه را ضروری می سازد. درصد بیشتر نیازهای کشاورزی منطقه از منابع آب زیرزمینی تامین می شود و همچنین نیازهای شرب و صنعت نیز بصورت تلفیقی از منابع سطحی و زیرزمینی تامین می شوند. منابع آب سطحی این منطقه سدهای کرج، لتیان و اخیرا ماملو می باشند و منابع زیرزمینی آبخوان تهران-کرج می باشد. هدف از تحقیق حاضر بررسی و مدیریت منابع آب منطقه مورد نظر در وضعیت فعلی و آینده و همچنین ارائه راهکارهایی برای کاهش و مدیریت مصرف می باشد. این اهداف در قالب سناریوهای 5 گانه مورد بررسی قرار گرفته اند. برای این منظور با توجه به توانایی های مدل weap، این مدل به عنوان مدل منتخب برای شبیه سازی مورد استفاده قرار گرفته است. در همه سناریو ها اولویت اول تامین نیازهای شرب و صنعت بوده و اولویت بعدی تامین بقیه نیازها بوده، و در تمام سناریوها این نیاز ها بالای 99 درصد تامین شده اند نتایج مدل برای سناریوهای 5 گانه نشان داد که با درنظرگرفتن اجرای طرح های آتی و افزایش مقادیر نیازها، نیازهای شرب و صنعت بالای 99 درصد تامین شده ولی نیاز کشاورزی 94 درصد تامین می شود. شاخص پایداری منابع که نشاندهنده پایداری سیستم از نظر کمبودها است، در این سناریو در سال های آخر مدلسازی به منفی 2/8 می رسد که نشاندهنده کمبود منابع آبی در مقابل تقاضا است. با اجرای تمام سناریوها مشاهده گردید که درصورت تامین پایداری منابع در مقابل کمبودها و همچنین کاهش آسیب پذیری منابع آبی حوضه در مقابل تقاضا نیاز کشاورزی دچار 24 درصد کمبود سالانه خواهد شد. اگر نیاز کشاورزی سالانه 40 درصد کاهش یابد بدون تخصیص از پساب فاضلاب ها درصد کمبود این نیاز به زیر 10 درصد می رسد. ودر صورت تخصیص پساب فاضلاب به نیاز کشاورزی، با کاهش 30 درصدی نیاز کشاورزی در سال های آینده درصد تامین این نیاز بالای 90 درصد شده و منابع آبی حوضه از لحاظ پایداری و آسیب پذیری در بهترین وضعیت خود قرار دارند.