مولتیپل اسکلروزیس، بیماری اتوایمیون سیستم عصبی مرکزی است که تخریب غشا میلین و آکسون از خصوصیات بارز آن است. اگرچه اتیولوژی این بیماری کاملاً مشخص نیست ولی هم ژنتیک و هم محیط نقش مهمی را در استعداد به بیماری ایفا می کنند. مطالعات، نقش تنوع اللی hla کلاس ii را نه تنها در ریسک بیماری بلکه بر روی شدت بیماری نشان می دهد. گرچه نتایج ضد و نقیضی در جمعیت های مختلف در این ارتباط گزارش شده است. اینترفرون بتا داروی تعدیل کننده سیستم ایمنی است که در درمان rrms استفاده می گردد. یافته ها نشان می دهد که درصد قابل توجهی از این بیماران به درمان پاسخ نمی دهند که شناسایی آنها در مراحل اولیه درمان برای انتخاب روش درمانی متفاوت مهم است. در این مطالعه نقش الل هایhla-drb1*1001 و hla-dqb1*0303 هم بر روی استعداد به بیماری و شدت آن و هم بر روی پاسخ به درمان در 200 بیمار مبتلا به rrms مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که الل drb1*1001(p=0.0004) در محافظت از بیماری ms نقش دارد. همچنین به نظر می رسد الل dqb1*0303 با شدت بیماری ارتباطی داشته باشد. 6/51% ازبیماران به درمان با اینترفرون بتا پاسخ مثبت و 3/48% پاسخ منفی دادند. و ارتباطی بین این دو الل با پاسخ به درمان مشاهده نشد. در مجموع یافته ها نشان داد اگرچه این دو الل تا حدودی بر روی شدت بیماری و یا استعداد ابتلا به آن موثر است ولی روی پاسخ به درمان تأثیری ندارند.