استفاده از گلسنگ¬ها درطب سنتی از رو¬زگاران قدیم در بسیاری از کشورها مرسوم بوده است و در درمان بیماری¬هایی مثل تب زرد، صرع، تشنج، نقرس و عفونت¬های میکروبی کاربرد دارد. استافیلوکوکوس ارئوس و پسودوموناس آئروژینوزا از جمله مهمترین عوامل غونت زخم های جراحی محسوب می شوند. گسترش روز افزون مقاومت آنتی¬بیوتیکی و به علت پیدایش سویه¬های مقاوم آنتی¬بیوتیکی در این باکتری¬ها، روز به روز تعداد آنتی¬بیوتیکی¬های در دسترس برای درمان عفونت کاهش می¬یابد. لذا باید از روش های درمانی استفاده گردد که عوارض سوء جانبی کمتر و اثر بخشی بیشتری داشته باشد و در عین حال کم هزینه باشد. یکی از بهترین روش¬هایی که می تواند ما را در رسیدن به هدف فوق یاری کند استفاده از مواد بیولوژیک خالص شده است. در این تحقیق به بررسی فعالیت آنتی¬اکسیدانی و ترمیم زخم عصاره متانولی پروتوپارملیوپسیس مورالیس پرداخته شده است. پس از جمع آوری نمونه، عصاره آن با استفاده از سوکسله گرفته شد. سپس فعالیت آنتی¬اکسیدنی آن با استفاده از روش مهار رادیکال آزاد و قدرت احیا کنندگی مورد بررسی قرار گرفت. از عصاره های متانولی گرفته شده پماد 5 درصد و 10 درصد تهیه شد. پس از ایجاد زخم، رت ها به گروه هایی تقسیم شدند و در هر گروه سطح زخم به یک میکروارگانیسم(استافیلوکوکوس ارئوس، پسودوموناس آئروژینوزا یا آسپرژیلوس فلاووس) آلوده شد. پس از اطمینان از عفونی شدن زخم ،رت های هر گروه به زیرگروه های کنترل ، تحت درمان با پماد 5 درصد و پماد 10 درصد تقسیم شدند. درمان تا ترمیم کامل زخم ادامه یافت. مساحت زخم و درصد بهبودی زخم محاسبه شد. نتایج نشان داد عصاره پروتوپارملیوپسیس مورالیس در غلظت 5/1 میلی گرم بر میلی لیتر فعالیت آنتی اکسیدانی داشت. همچنین نتایج نشان داد که عصاره پروتوپارملیوپسیس مورالیس در هر سه گروه(زخم آلوده به استافیلوکوکوس ارئوس، زخم آلوده یه پسودوموناس آئروژینوزا و زخم آلوده به آسپرژیلوس فلاووس) سبب سرعت بخشیدن به مراحل التیام زخم نسبت به گروه کنترل شد. به طور کلی عفونت و افزایش رادیکال¬های آزاد به نحوی سبب به تأخیر افتادن مراحل ترمیم زخم می¬شود. بنابراین عصاره پروتوپارملیوپسیس مورالیس به دلیل داشتن فعالیت آنتی اکسیدانی و ضد میکروبی سبب سرعت بخشیدن به مراحل ترمیم زخم شد.