چکیده یکی از مظاهر فرایندهایی فرسایش در مناطق خشک، فرسایش بادی است.همواری نسبی، فقر پوشش گیاهی، وزش بادهای غالب و وجود سازندهای سست آبرفتی مهمترین عوامل ایجاد کننده فرسایش بادی است. این شرایط در مناطق پست مرکزی و جلگه های ساحلی جنوب ایران وجود داشته و توده های ماسه ای حجیمی که در این مناطق به طور پراکنده تشکیل شده است، نتیجه حاکمیت همین شرایط است.آنچه مسلم است، ماسه های بادی همواره به عنوان یک مخاطره محیطی قلمداد شده اند. زیرا نقل و انتقال و تراکم آنها موجب تشکیل توده های ماسه ای شده و این پدیده تهدیدی برای فعالیت های انسانی استقرار یافته در پیرامون آنها به شمار می رود.تسلط شرایط خشک در طول دوره گرم سال در سطح جلگه خوزستان و وزش بادهای شدید با ماهیت گرم و خشک موجب حرکت ماسه های بادی در این منطقه می شود،لیکن تراکم و مورفولوژی خاص این اشکال به صورت توده های ارگ در نقاط خاصی دیده می شود و در سطح تمامی جلگه ساحلی فراگیر نیست.مسئله اصلی تحقیق، مطالعه گسترش تپه های ماسه ای منطقه دشت آزادگان طی دهه ی گذشته است. روش تحقیق بر مبنای مطالعات کتابخانه ای، نقشه های توپوگرافی و زمین شناسی،آمار هواشناسی بوده و عکس های لندست و بازدیدهای میدانی ابزار و داده های اصلی پژوهش را تشکیل می دهند. عکسهای لندست در نرم افزار gis10 و global maper تجزیه و تحلیل شده اند. واژگان کلیدی: تپه های ماسه ای،دشت آزادگان،فرسایش بادی،ریگ.