سرمایه فکری به عنوان دارایی نامشهود ارزشمند بر عملکرد و موفقیت سازمان ها تاثیر به سزایی می گذارد و آنها را برای انجام فعالیت هایشان توانمند می سازد. از طرفی نگرانی جهانی در مورد فروپاشی شرکت هایی نظیر انرون همیشه به طور نزدیکی با فقدان راهبری شرکتی خوب ارتباط داشته است که سنگ بنای حفظ موفقیت جاری و آتی شرکت است. نتایج تحقیقات مختلف، راهبری شرکتی را به عنوان یک عامل اصلی برای جذب سرمایه فکری تلقی می کنند. در واقع وجود سیستم راهبری شرکتی مناسب در شرکت ها، توانایی آنها را برای جذب بیشتر سرمایه فکری افزایش می دهد(جلیلی و همتی، 1390). لذا می توان به این نتیجه رسید که احتمالاً راهبری مناسب شرکت باعث افزایش سرمایه فکری مناسب و ارزش ایجاد شده به واسطه آن خواهد شد. در این تحقیق تاثیر سازوکارهای راهبری شرکتی، شامل درصد مدیران غیرموظف، درصد سهامداران نهادی، تعداد اعضای هیئت مدیره و اشتراک پست مدیر عامل و ریاست هیئت مدیره بر ارزش ایجاد شده ناشی از سرمایه فکری مورد بررسی قرار گرفته و از مدل ضریب ارزش افزوده سرمایه فکری به عنوان مدل برتر برای سنجش سرمایه فکری استفاده شده است. دوره زمانی مورد بررسی سال های 1385 تا 1390 و نمونه انتخابی شامل 129 شرکت است. آزمون فرضیات به کمک رگرسیون چندگانه با استفاده از داده های تلفیقی انجام پذیرفت. نتایج حاکی از آن است که هیچ کدام از سازوکارهای راهبری شرکتی رابطه ی مثبت معناداری با ارزش آفرینی سرمایه فکری ندارند.

در این پایان نامه با مرور نظریه الکترودینامیک اسکالر، وظریه الکترودینامیک اسکالر ناجابه جا را روی صفحه مویال مطالعه میکنیم.