رئالیسم سیاه یکی از انواع رئالیسم است که در ملتقی رئالیسم و ناتورالیسم قرار می گیرد.مبدّع این شیوه ی نگارش کامیلو خوسه سلا، داستان نویس اسپانیایی(11می 1916-17ژانویه ی 2002میلادی)است.او به سال 1989برنده ی جایزه ی ادبی نوبل شد. این نوع رئالیسم با نگرش ژرف و غنی با دل سوزی مهارشده نسبت به آسیب پذیری انسان ، به توصیف سیه بختی ها و ناکامی های افراد مظلوم و تهی دست می پردازد. در نتیجه در نهان این نوع رئالیسم نوعی مبارزه ی طبقاتی که "امحای نظام طبقاتی و بهره کشی از انسان ها را خواستار بودند" می پردازد. در روایت هایی که به این سبک نوشته می شوند، شخصیّت های داستان اندک اندک نقابی که بر چهره زده اند را بر می دارند و ماهیّت اصلی خود را آشکار می کنند.در میان نویسندگان معاصر ایران آثار "صادق چوبک" تا حدود زیادی قابلیّت انطباق با این نوع رئالیسم را دارد.در نتیجه در این پایان نامه آثار این نویسنده از این زاویه بررسی شده است. این بررسی شامل سه فصل است: در فصل اول کلّیّات مطرح شده است و رئالیسم سیاه در مقایسه با سایر مکتب های ادبی تعریف و مولّفه های شاخص آن ارائه شده است.فصل دوم به معرّفی نویسنده ی مورد بررسی اختصاص یافته است و در فصل آخر داده های به دست آمده نقد و تحلیل گشته است. کلید واژگان: رئالیسم سیاه، داستان، آسیب پذیری انسان، خوسه سلا، صادق چوبک.