چکیده با توجه به نقش مهم ارتباط والد- کودک و نیز مهارت های تئوری ذهن و رشد هیجانی بر بهداشت روان دوران کودکی، این پژوهش با هدف بررسی مقایسه اثربخشی مداخلات فلورتایم با آموزش نظریه ذهن در کاهش پرخاشگری، بهبود رابطه مادر- کودک و نظریه ذهن انجام شد. آزمودنی ها شامل 44 کودک پیش دبستانی با نشانه های پرخاشگری بودند، که با نمونه گیری در دسترس از میان جامعه کودکان پیش دبستانی شهر مشهد انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (10 مادر- کودک در گروه فلورتایم و 17 کودک در گروه نظریه ذهن) و یک گروه کنترل (17 کودک) قرار گرفتند. آزمودنی های گروه آزمایش مداخلات مرتبط با فلورتایم و نظریه ذهن را دریافت کردند و گروه کنترل مداخله نما آموزش ایمنی در خیابان را دریافت کرد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه پرخاشگری ، پرسشنامه رابطه مادر- کودک و آزمون باور کاذب برای آزمون نظریه ذهن کودکان بود که در پیش آزمون و پس آزمون مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که مداخله فلورتایم در مقایسه با مداخله گروه نظریه ذهن و کنترل توانست پرخاشگری را به طور معناداری کاهش بیشتر و رابطه مادر- کودک را بهبود بیشتری دهد. به علاوه، در آزمون باور کاذب بین عملکرد دو گروه آزمایشی تفاوت معناداری دیده نشد. اما مداخله در هر دو گروه آزمایشی در مقایسه با گروه کنترل موجب بهبود نظریه ذهن کودکان شده بود. رویکرد رشد یکپارچه انسان/فلورتایم رویکردی موثر در کاهش مشکلات و ارتقاء ارتباطات والد- کودک و نظریه ذهن کودکان می باشد. رویکرد تئوری ذهن فقط توانست باعث ارتقاء نظریه ذهن کودکان گردد. به همین دلیل برای رشد جامعه باید بر آموزش رویکرد رشد یکپارچه انسان به خانواده ها تاکید شود.