امروزه یکی از مشکلات اساسی کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه نیاز روزافزون به منابع جدید انرژی به ویژه در بخش حمل و نقل می باشد. بیودیزل یک سوخت زیستی است که می تواند در بخش حمل و نقل مورد استفاده قرار گیرد. عامل عمده محدودکننده برای استفاده از بیودیزل به عنوان سوخت، توسعه فناوری برای جداسازی گلیسرول و تصفیه آن می باشد. در این پژوهش جداسازی گلیسرول از بیودیزل توسط غشا در نظر گرفته شده است. برای انجام آزمایش ها، بیودیزل از ضایعات روغن ماهی تولید شد. در آزمایش های انجام شده، بیودیزل به دو روش سنتی یعنی شستشو با آب و روش غشایی خالص سازی شد. متیل استر خالص تولید شده در روش سنتی 77% وزنی کل و در روش غشایی بیشتر از 93% وزنی کل محصول بود. همچنین آزمایش های انجام شده نشان داد که جداسازی گلیسرول توسط روش غشایی بیش از 99% وزنی است. در آزمایش های غشایی بهترین شرایط عملیاتی برای جداسازی با نرخ بالا تعیین گردید. نتیجه آزمایش ها نشان داد که با افزایش دما، فشار و سرعت شار افزایش می یابد. در مورد سرعت و فشار، افزایش یکی کافی است. افزایش همزمان هر دو عامل نه تنها منجر به افزایش شار جداسازی نمی شود بلکه باعث افزایش هزینه های عملیاتی نیز می گردد که در میزان جداسازی بی تاثیر است. بیش ترین شار در روش غشایی نیز مربوط به دمای °c50 ، فشار 1bar و سرعت m/s3 تعیین گردید.