چکیده با توجه به پیشرفت های اخیر دانشمندان در زمینه تشخیص چهره و بهبود سیستم های مربوطه، چه در زمینه بررسی حالات فرد و چه در بخش شناسایی، درمی یابیم که رسیدن به چنین جایگاهی بدون اطلاع از طریقه کار کرد این سیستم در نمونه بشری، ممکن نخواهد بود . یکی از اهداف اساسی محققان در زمینه بینایی ماشین، ایجاد سیستم هایی است که بتواند با کارایی های بشر برابری کند و در آخر بتوان از آن نیز پا را فراتر گذاشت. مقدمه رسیدن به این مقصود شناسایی کامل اکتشافات و تحقیقات در بخش تجربی مربوط به این عنصر با ارزش است که شاید بدون شک یکی و با کمی اغراق پر کاربرد ترین و پیچیده ترین بخش بدن آدمی باشد. باید گفت که با وجود گستردگی تلاش ها در زمینه الگوریتم های تشخیص چهره، ما هنوز در انتظار ظهور سیستمی هستیم که بتواند در شرایط غیر قابل پیش بینی و اوضاع نابسامان و با وجود تغییرات در پارامترهای تصویر از جمله وجود نویزها و اختلالات مربوط به سنسور، فاصله دید، نورزدگی تصویر (سفید شدن و یا تیره شدن تصویر به علت شدت نور) و ... به خوبی با این چالش ها مواجه شود و مانند سیستم ها ی بصری بشری، سربلند از این آزمایشات بیرون آید. آشکار است که تلاش در جهت درک استراتژی عملکرد این سیستم بیولوژیکی، اولین قدم در راستای این هدف است تا سرآخر آن را به الگوریتم های ماشینی ترجمه کنیم. با این مقصود در ذهن، در اینجا به برخی از نتایج بدست آمده اشاره خواهیم کرد. البته به یاد داشته باشیم که تنها تقلید کورکورانه از همتای بیولوژیکی متضمن رسیدن به موفقیت نخواهد بود اما آگاهی از این سیستم به طور بالقوه یکی از نقاط و چراغ های روشن در این جاده تاریک و دراز خواهد بود و امید است با جمع آوردن این نتایج در یک مقاله و یک نتیجه گیری درست بتوانیم درک صحیحی را از طریقه عملکرد آن عنصر به نمایش بگذاریم.