یکی از کاربردهای تحلیل پوششی داده ها، استفاده ی آن در مسائل تخصیص منابع است. تحقیقات انجام شده به وسیله dea در زمینه ی تخصیص منابع را می توان به دو دسته تقسیم بندی نمود: 1) کارایی تمامی واحدها ثابت و بدون تغییر باقی می ماند. 2) کارایی dmuها قابل تغییر است. یکی از مهم ترین مشکلات در مسائل تخصیص منابع چگونگی تخصیص در میان dmuهااست به طوری که آن، یکی از اهداف تخصیص را در برداشته باشد. چون در جریان فرآیند تولید، خروجی های مطلوب و خروجی های نامطلوب توأما تولید می گردد. این پایان نامه به بررسی مدل هایی از تخصیص منابع می پردازد که علاوه بر عوامل اقتصادی، عوامل محیطی را نیز در نظر می گیرد. روش های ارائه شده در این تحقیق چند مرحله ای هستند و تفاوت آن ها در اولویت بندی تابع هدف ها و قیودی است که بر اساس مقدار منابع در دوره ی بعدی بر مدل اعمال می شود. اهداف این روش ها، ماکسیمم کردن خروجی های مطلوب و مینیمم کردن خروجی های نامطلوب و ورودی ها است. اشکالی که بر این روش ها وارد است این است که هیچ کدام از اهداف تخصیص را در بر ندارند. بنابراین روش هایی را برای اصلاح آن ها ارائه می کنیم که واحدها را تا آنجایی که امکان دارد به روی مرز کارا تصویر کند.