در این تحقیق به مطالعه آزمایشگاهی الگوی جریان و آبشستگی پیرامون آبشکن سرسپری سری مستغرق و غیرمستغرق در مسیر مستقیم پرداخته شد. بررسی الگوی آبشستگی در سه زاویه مختلف قرارگیری آبشکن نسبت به ساحل مجاور، در درصد استغراق های مختلف و سه عدد فرود جریان انجام شد. نتیجه آزمایشات نشان دهنده افزایش عمق ماکزیمم آبشستگی در لبه بالا دست آبشکن ها با افزایش عدد فرود و کاهش درصد استغراق بود. همچنین به دلیل تاثیر آبشکن های سری عمق ماکزیمم آبشستگی در آبشکن سوم کمتر از آبشکن دوم، و آبشکن دوم کمتر از آبشکن اول بود. با کاهش عدد فرود و افزایش درصد استغراق آبشکن ها، تاثیر آبشکن های سری کمتر شده و آبشکن ها تقریبا به صورت مجزا عمل می نمایند. محل شروع رسوب گذاری و مقدار آن با تغییر عدد فرود جریان، درصد استغراق آّشکن و زاویه قرارگیری آبشکن نسبت به ساحل مجاور تغییر می کرد که در این تحقیق به بررسی و مقایسه این تغییرات پرداخته شد. یکی از نکات جالبی که در این تحقیق مشاهده شد عمق ماکزیمم کمتر آبشکن دافع نسبت به دافه در شرایط استغراق زیاد بود که با کاهش استغراق این روند برعکس می شد. آزمایش الگوی جریان یک آزمایش در حالت جاذب، در شرایط آستانه حرکت و در درصد استغراق 50 درصد بود که با بررسی جهت و مقدار سرعت جریان سه بعدی و همچنین پارامترهای آشفتگی از قبیل تنش های رینولدز، انرژی جنبشی آشفتگی و تنش برشی بستر، در جلوی بال آبشکن ها و محدوده ی بین آبشکن ها به پیش بینی قابل قبولی از آبشستگی در پیرامون آبشکن های سرسپری دست یافته شد.