پیشرفت‏های اخیر در زمینه فناوری‏های اطلاعاتی و ارتباطی موجب ایجاد تحولاتی در زندگی بشر شده است که این تحولات را می‏توان در قالب جایگزینی دولت سنتی با دولت الکترونیکی به معنای استفاده از فناوری‏های اطلاعات و ارتباطات برای ارایه خدمات دولتی به شهروندان، مشاهده کرد. پیاده‏سازی و موفقیت در اجرای دولت الکترونیکی، با چالش‏های بسیاری مواجه است. یکی از مهم‏ترین این چالش‏ها، وجود ریسک‏هایی در دولت الکترونیکی می‏باشد. دغدغه اصلی این پژوهش، شناسایی و اولویت‏بندی ریسک‏های دولت الکترونیکی ایران است. از این رو پژوهش حاضر با هدف طراحی مدلی برای تدوین و احصاء ریسک‏های دولت الکترونیکی و اولویت‎گذاری و وزن‎دهی در ایران انجام شده است. جامعه آماری پژوهش، خبرگان حوزه فناوری اطلاعات و مدیریت دولتی می‏باشند و نمونه آماری، خبرگان فناوری اطلاعات در دسترس هستند. در این پژوهش پس از مرور ادبیات مختلف در زمینه‏های تجارت الکترونیکی، بانکداری الکترونیکی و ... ریسک‏های دولت الکترونیکی شناسایی شده و پس از نظرسنجی از خبرگان، ریسک‏ها در 9 دسته اصلی ارایه شدند و نتایج حاصل از پرسشنامه با استفاده از آزمون علامت مورد تجزیه‏و‏تحلیل قرار گرفت که کلیه ریسک‏های اصلی مورد تأیید قرار گرفتند. در ادامه ریسک‏های احصاشده با استفاده از دو روش fmea و روش پیشنهادی (ترکیبی از fmea و topsis) ارزیابی و اولویت‏بندی شدند که اولویت‏های تعیین‏شده توسط هر دو روش مورد تأیید قرار گرفتند. با استفاده از نتایج این دو روش، مهم‏ترین ریسک‏های دولت الکترونیکی ج.ا.ایران در ابعاد اصلی و جزئی تعیین شدند که برای تضمین موفقیت دولت الکترونیکی، می‏باید برای رفع و کنترل آن‏ها برنامه‏ریزی کرد.