توجه روزافزون به هزینه های ناشی از خسارات لرزه ای و مشکلات ناشی از آن به ضرورت کنترل میزان خسارات و قابلیت تعمیر سازه در مرحله طراحی تأکید می کند. در این راستا، تخمین دریفت به منظور تعیین حداقل فاصله با ساختمان های مجاور جهت ممانعت از ضربه به یکدیگر، لازم می باشد. این پیش بینی ها هم چنین اطلاعات مهمی را برای تحلیل پوش اور که امروزه به عنوان یک ابزار کاربردی مناسب در مهندسی زلزله بر مبنای عملکرد توسعه فراوانی پیدا کرده است، فراهم می کند. به دلیل وابستگی تخمین مقادیر نسبت های دریفت بین طبقه ای به نوع مکانیزم تسلیم و اثر مودهای بالاتر، پیش بینی این مقادیر در غیاب تحلیل های دینامیکی غیرخطی بایستی با احتیاط انجام شود. پاسخ های مختلف سازه های چند درجه آزادی در برابر زلزله، تحت تأثیر مودهای بالاتر و یا تحت تأثیرات mdof قرار می گیرند و این امر باعث بروز اختلاف بین پاسخ کلی و پاسخ حاصل از مود اول می شود. میزان این تأثیر بسته به نوع پاسخ، خصوصیات زلزله، مشخصات سازه و سطح شکل پذیری متفاوت خواهد بود. در این پایان نامه اثرات مودهای بالاتر در سازه های بتن مسلح قاب خمشی با استفاده از تحلیل های دینامیکی غیرخطی و استاتیکی غیرخطی (پوش اور) 9 قاب خمشی بتن مسلح 3، 9 و 20 طبقه و 7 مجموعه شتاب نگاشت های استاندارد (متشکل از 20 تاریخچه زلزله در هر مجموعه) که توسط سرویس فدرال پاسادنا کالیفرنیا برای تحلیل مدل های سازه ای واقع در لس آنجلس، سیاتل و بوستون تهیه شده است، مورد بررسی قرار گرفته است. آنالیز آماری نتایج پاسخ های دینامیکی حاصل از زلزله های مختلف در این پایان نامه نشانگر آن است که به علت دخالت مودهای بالاتر که با افزایش ارتفاع تشدید می گردد، توزیع ضرایب شکل پذیری دینامیکی طبقات و توزیع دریفت در ارتفاع قاب ها به ویژه در طبقات فوقانی از حالت یکنواخت خارج می شود. هم چنین ضریب بزرگنمایی تقاضای تغییرشکل (دریفت و شکل پذیری طبقه) در قاب های چند درجه آزادی با افزایش پریود و ازدیاد سطح شکل پذیری، غالباً افزایش می یابد.