بیماری آلزایمر یکی از شایع ترین انواع دمانس در افراد سالمند است. این بیماری با فقدان پیشرونده حافظه، زوال تقریبی عملکرد های فکری، تشدید آفازی، کاهش توان صحبت کردن، سردرگمی، و بی نطمی در راه رفتن مشخص می شود. این بیماری همچنین یکی از شناخته شده ترین و مهم ترین بیماری های دژنرتیو است. این بیماری با ناراحتی های روانی و عاطفی قابل توجه برای بیماران و اطرافیان آنها همراه است. بیماری آلزایمر موجب تغییراتی در کورتکس ، ناحیه بازال و دیگر نواحی مغز می شود. این بیماری با حضور پلاک های نوریتیک یا پیری و تانگل های نوروفیبریلاری و فقدان سلول های عصبی که متکی بر نوروترانسمیتر استیل کولین است، مشخص می شود. اکثر افراد مبتلا دارای سن 85 سال یا بالاترند. احتمال ابتلای زنان بیشتر از مردان است. افراد با سندروم داون با احتمال بیشتر نسبت به کل جمعیت به این بیماری مبتلا می شوند. بیماری آلزایمر پروسه ای است که با خصوصیات اکسیداتیو مشخص می شود. بنابراین، آنتی اکسیدانت ها، به طور کلی، آثار مثبتی در جلوگیری و درمان آلزایمر دارند. گیاهان دارویی منبع اصلی آنتی اکسیدان های طبیعی هستند. ملیسا آفیسینالیس عضوی از خانواده لامیاسه است، که خانواده بزرگی از گیاهان دارویی به شمار می روند. گزارش شده است که عصاره این گیاه دارای اثر آنتی اکسیدانی بالایی است. در این تحقیق، رتهای نر نژاد ویستار با وزن 220-270 گرم مورد استفاده قرار گرفتند. در بطن های جانبی جانوران کانول ها به صورت دو طرفه کار گذاشته شدند. در مدل تجربی برای اندازه گیری پارامتر های یادگیری فضایی از موریس واتر میز استفاده نمودیم. تمام جانوران برای مدت 4روز در موریس واتر میز آموزش دیدند. هر روز آموزش شامل یک بلوک و هر بلوک شامل 4تریال بود. سکوی مخفی در وسط یکی از کوادرانت های حوضچه که به صورت رندوم انتخاب شد، قرار گرفت و در تمام مدت آزمایش در همان موقعیت نگه داشته شد. در تحقیق حاضر تزریق درون بطنی استرپتوزوتوسین با دوز 3mg/kg موجب نقص حافظه فضایی در ماز آبی موریس شد. نتایج نشان داد که گاواژ ملیسا در دوز 200mg/kg به صورت ترکیب با stz بر پارامتر های یادگیری فضایی از جمله زمان رسیدن به سکو و مسافت طی شده برای رسیدن به سکوی پنهان اثر بهبودی داشته است. اطلاعات حاصل نشان می دهد که ملیسا آفیسینالیس در مقابل نقص حافظه فضایی ناشی از تزریق درون بطنی stz اثر نوروپروتکتیو دارد.