ابزارهای سیار که امروزه به سرعت در حال گسترش هستند، دیگر تنها ابزاری برای برقراری ارتباط نیستند و به سرعت در حال تغییر جهان پیرامون ما می باشند. یکی از این عرصه ها، عرصه آموزش و یادگیری است. یادگیری سیار می تواند محدودیت های آموزش سنتی را از طریق ابزارهای سیار برطرف نموده و مکملی برای آموزش های سنتی از جمله آموزش حضوری باشد. هدف از انجام پژوهش حاضر فراهم آوردن بینشی دقیق تر از عوامل موثر بر پذیرش یادگیری سیار از سوی فراگیران می باشد. در این راستا مرور پژوهش های صورت گرفته نشان می دهد که عامل های عملکرد مورد انتظار، تلاش مورد انتظار، نفوذ اجتماعی، شرایط تسهیل کننده، تحرک پذیری، لذت ادراک شده، خودکارآمدی، کیفیت ادراک شده و مدیریت خود در یادگیری بر تصمیم به استفاده و پذیرش یادگیری سیار تأثیرگذار می باشند؛ لذا ارتباط متغیرهای مذکور با تصمیم به استفاده از یادگیری سیار در پژوهش حاضر مورد بررسی گرفت. این پژوهش از نوع توصیفی پیمایشی است و روش گردآوری مباحث نظری آن کتابخانه ای بوده و داده های آن از پرسشنامه محقق ساخته به دست آمده است. جامعه در این پژوهش از آزمون های همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره جهت تعیین معنی دار بودن ارتباط بین متغیرهای مستقل با متغیر وابسته استفاده شده است. نتایج حاصل از پژوهش که بر روی 278 نفر از دانشجویان دانشگاه اصفهان صورت گرفته حاکی از آن است که متغیرهای عملکرد مورد انتظار، مدیریت خود در یادگیری، لذت ادراک شده، نفوذ اجتماعی، کیفیت ادراک شده و خودکارآمدی پیش بینی کننده تصمیم به استفاده و پذیرش یادگیری سیار بوده اند و متغیر تحرک پذیری بر تلاش مورد انتظار و همچنین تلاش مورد انتظار بر عملکرد مورد انتظار تأثیر دارد.