هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی ارتباط بین اوزان چربی، عضلانی و استخوانی با عوامل قدرتی – سرعتی و مقایسه آن در نوجوانان کشتی گیر و همتایان غیرورزشکار بود. بدین منظور، دو گروه 85 نفره از دانش آموزان 13 الی 15 سال کشتی گیر و غیرورزشکار به طور تصادفی از جامعه آماری مدارس راهنمائی و متوسطه شهر همدان انتخاب شدند. برای اندازه گیری قدرت آزمودنی ها از آزمون های دینامومتری پنجه دست برتر، پرش طول جفت و کشش بارفیکس و برای اندازه گیری سرعت از آزمون های دوی 10 متر و خط کش استفاده گردید. شاخص های ریخت شناسی شامل قد، وزن، اوزان چربی، عضلانی و استخوانی آزمودنی ها نیز به-وسیله ی متر، ترازوی دیجیتالی، کالیپر و از طریق فرمول های مربوط مورد اندازه گیری و محاسبه قرارگرفتند. تجزیه و تحلیل آماری داده ها از طریق آزمون t مستقل و ضریب همبستگی پیرسون انجام گرفت. نتایج آزمون tمستقل نشان داد که دو گروه در هیچ یک از شاخص های ریخت شناختی تفاوت معنی داری با یکدیگر نداشتند (05/0<p). اما در آزمون های آمادگی جسمانی، صرف نظر از عدم معنی داری تفاوت های بین گروهی در آزمون خط کش (392/0=p)، برتری نوجوانان کشتی گیر از همتایان غیرورزشکارآن ها در آزمون های دینامومتری پنجه، پرش طول جفت، کشش بارفیکس و دوی 10 متر سرعت، از لحاظ آماری معنی دار بود (05/0>p). براساس نتایج آزمون همبستگی پیرسون، در نوجوانان کشتی گیر بین شاخص های ریخت شناختی وزن (703/0=r، 0005/0=p)، وزن بدون چربی (754/0=r، 0005/0=p)، وزن مطلق عضله (715/0=r، 0005/0=p) و وزن مطلق استخوان (717/0=r، 0005/0=p) با دینامومتری پنجه همبستگی مثبت و معنی دار وجود داشت و همبستگی بین شاخص قد و پرش طول جفت (230/0=r، 034/0=p) و دینامومتری پنجه (705/0=r، 0005/0=p) مثبت و معنی دار بود. به علاوه، بین وزن مطلق عضلانی و عوامل آمادگی جسمانی پرش طول جفت (283/0-=r، 009/0=p) و کشش بارفیکس (307/0- =r، 004/0=p) همبستگی معنی دار و منفی وجود داشت و همبستگی وزن مطلق عضلانی با دوی 10 متر (257/0=r، 017/0=p) و دینامومتری پنجه (484/0=r، 0005/0=p) مثبت و معنی دار بود. در نوجوانان غیرورزشکار نیز، همبستگی بین وزن بدون چربی (680/0=r، 0005/0=p)، قد (490/0=r، 0005/0=p)، وزن مطلق چربی (312/0=r، 004/0=p) و وزن مطلق استخوانی (678/0=r، 0005/0=p) با دینامومتری پنجه، مثبت و معنی دار بود. همبستگی بین وزن و پرش طول جفت (246/0-=r، 023/0=p) معنی دار و منفی و وزن و دوی 10 متر (370/0=r، 0005/0=p) و دینامومتری پنجه (615/0=r، 0005/0=p) معنی دار و مثبت بود. همچنین، همبستگی بین وزن مطلق عضلانی و دوی 10 متر (296/0=r، 006/0=p) و دینامومتری پنجه دست برتر (651/0=r، 0005/0=p)، معنی دار و مثبت بود. برطبق این یافته ها، فعالیت های منظم کشتی، احتمالا بدون ایجاد تغییرات ریخت شناسی چندان در نوجوانان، موجب بهبود عوامل آمادگی جسمانی می گردند. با وجود این، سرعت عکس العمل ممکن است بیشتر از تمرین-بدنی، تحت تأثیر ویژگی های ذاتی باشد. همچنین، وجود همبستگی معنی دار بین برخی شاخص های ریخت شناختی و عوامل آمادگی جسمانی در نوجوانان کشتی گیر و غیرورزشکار، از نکات قابل تأمل برای مربیان در امر استعدادیابی است.

چکیده: مقدمه: هدف از پژوهش حاضر، شناسایی ارتباط عوامل فردی، تجربی و موقعیتی با عملکرد داوران سوپرلیگ کبدی بود. روش شناسی پژوهش: پژوهش حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ شیوه گردآوری داده ها، توصیفیِ همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش عبارت از داوران کبدی بود (200 نفر). نمونه ای به حجم 103 پرسشنامه به شیوه نمونه گیری تصادفی انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفت. ابزار گردآوری داده ها دو پرسشنامه محقق ساخته بود. پرسشنامه اول بر مبنای پرسشنامه آندریو، آلن، ناهید و بالمر (2006) طراحی گشته و وضعیت عوامل فردی، تجربی و موقعیتیِ مرتبط با مسابقات کبدی را اندازه می گرفت. همچنین پرسشنامه دوم، عملکرد داوران سوپرلیگ کبدی را اندازه گیری می نمود. روایی پرسشنامه ها با استناد به نظر متخصصان بررسی و مورد تأیید قرار گرفت. همچنین جهت پایایی پرسشنامه ها به ضریب آلفای کرونباخ استناد شد که پایایی پرسشنامه اول با ضریب آلفای 83/0 و پایایی پرسشنامه دوم با ضریب آلفای 78/0 مورد تأیید قرار گرفت. همچنین جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t تک نمونه ای، آزمون همبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که وضعیت عوامل فردی، تجربی و موقعیتیِ مرتبط با مسابقات سوپرلیگ کبدی در سطح مطلوبی بود (p < 0/05). به طور مشابه، عملکرد داوران نیز در سطح مطلوبی ارزیابی شد (p < 0/05). نتایج همچنین نشان داد که بین عوامل فردی، تجربی و موقعیتی با عملکرد داوران ارتباط مثبت و معنی داری وجود داشت (p < 0/05). نهایتاً یافته ها حاکی از آن بود که اگرچه ترکیبی از عوامل فردی، تجربی و موقعیتی در کنار یکدیگر می توانستند پیش بینی کننده معنی داری برای عملکرد داوران سوپرلیگ کبدی باشند اما فقط مولفه ی عوامل فردی بود که می توانست به تنهایی اثر رگرسیونی معنی داری بر عملکرد داوران داشته باشد. بحث و نتیجه گیری: نتایج پژوهش مبنی بر ارتباط معنی دار عوامل فردی، تجربی و موقعیتی با عملکرد داوران لیگ برتر کبدی، لزوم توجه بیشتر به این عوامل به منظور ارتقای عملکرد داوران را بیش از پیش آشکار می سازد. واژگان کلیدی: سوپرلیگ کبدی، عملکرد داوران، عوامل فردی، عوامل موقعیتی، عوامل تجربی.

مقدمه:هدف از پژوهش حاضر، شناسایی ارتباط عوامل فردی، تجربی و موقعیتی با عملکرد داوران سوپرلیگ کبدی بود. روش شناسی پژوهش:پژوهش حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ شیوه گردآوری داده ها، توصیفیِ همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش عبارت از داوران کبدی بود (200 نفر). نمونه ای به حجم 103 پرسشنامه به شیوه نمونه گیری تصادفی انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفت. ابزار گردآوری داده ها دو پرسشنامه محقق ساخته بود. پرسشنامه اول بر مبنای پرسشنامه آندریو، آلن، ناهید و بالمر (2006) طراحی گشته و وضعیت عوامل فردی، تجربی و موقعیتیِ مرتبط با مسابقات کبدی را اندازه می گرفت. همچنین پرسشنامه دوم، عملکرد داوران سوپرلیگ کبدی را اندازه گیری می نمود. روایی پرسشنامه ها با استناد به نظر متخصصان بررسی و مورد تأیید قرار گرفت. همچنین جهت پایایی پرسشنامه ها به ضریب آلفای کرونباخ استناد شد که پایایی پرسشنامه اول با ضریب آلفای 83/0 و پایایی پرسشنامه دوم با ضریب آلفای 78/0 مورد تأیید قرار گرفت. همچنین جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t تک نمونه ای، آزمون همبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته ها:نتایج نشان داد که وضعیت عوامل فردی، تجربی و موقعیتیِ مرتبط با مسابقات سوپرلیگ کبدی در سطح مطلوبی بود (p <0/05). به طور مشابه، عملکرد داوران نیز در سطح مطلوبی ارزیابی شد(p <0/05). نتایج همچنین نشان داد که بین عوامل فردی، تجربی و موقعیتی با عملکرد داوران ارتباط مثبت و معنی داری وجود داشت(p <0/05). نهایتاً یافته ها حاکی از آن بود که اگرچه ترکیبی از عوامل فردی، تجربی و موقعیتی در کنار یکدیگر می توانستند پیش بینی کننده معنی داری برای عملکرد داوران سوپرلیگ کبدی باشند اما فقط مولفه ی عوامل فردی بود که می توانست به تنهایی اثر رگرسیونی معنی داری بر عملکرد داوران داشته باشد. بحث و نتیجه گیری: نتایج پژوهش مبنی بر ارتباط معنی دار عوامل فردی، تجربی و موقعیتی با عملکرد داوران لیگ برتر کبدی، لزوم توجه بیشتر به این عوامل به منظور ارتقای عملکرد داوران را بیش از پیش آشکار می سازد. واژگان کلیدی:سوپرلیگ کبدی، عملکرد داوران، عوامل فردی، عوامل موقعیتی، عوامل تجربی.

چکیده هدف از پژوهش حاضر، مقایسه ی تأثیر ماساژ عمومی و موضعی روی توان هوازی بیشینه ی زنان تمرین کرده بود. بدین منظور، 11 دانشجوی تمرین کرده (21/1±54/21 سال) به طور تصادفی از جامعه ی آماری دانشجویان دختر رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه کردستان انتخاب و در طرح یک گروهی مورد مطالعه قرار گرفتند. کار تجربی به شکل اندازه گیری توان هوازی بیشینه با استفاده از آزمون بروس پس از گرم کردن 20 دقیقه ای با ماساژ عمومی، ماساژ موضعی و نرمش (جلسه کنترلی) در سه جلسه مجزاء بود. عملیات آماری از طریق آمار توصیفی، آزمون کلموگروف اسمیرنوف و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و به وسیله ی نرم افزار spss نسخه 18 انجام گردید.(p?0/05) یافته ها نشان دادند که تفاوت مشاهده شده میان اثرات سه روش گرم کردن با ماساژ عمومی (68/4±57/45)، ماساژ موضعی (±4/6956/45) و نرمش (89/3±91/43) روی توان هوازی بیشینه معنادار نمی باشد (p=0/46). برطبق این یافته ها، گرم کردن چه به شکل ماساژ عمومی و چه به صورت ماساژ موضعی (به جای نرمش) موجب افت توان هوازی بیشینه ی زنان تمرین کرده نمی گردد.

هدف از انجام این پژوهش،بررسی تاثیر ماساژدست و پا برعملکرد مردان شناگر در ماده 50متر کرال سینه بود.کار تجربی به شکل ثبت رکورد شنای 50متر کرال سینه پس از گرم کردن با ماساژ دست وپا وبا نرمش در دو جلسه مجزا بود. برطبق این یافته،گرم کردن دست وپا جانشین مناسبی برای نرمش قبل ازشنای 50متر کرال سینه نیست