مقدمه: افزایش همبستگی طولانی مدت زمانی نوار مغزی نمادی از هیپرسینکورنیزاسیون نورونی است، که افزایش تکرار الگوهای مشابه در نوار مغزی تخمینی از احتمال خطر حمله های صرعی را فراهم می آورد. در این پژوهش، میزان کارایی داروهای ضد تشنجی در سرکوب کانون های پنهان صرعی در مغز مردان و زنان بیمار صرعی، توسط ضرایب خودتشابهی بدست آمده که این ضرایب می توانند میزان بروز همبستگی طولانی مدت زمانی را در نوار مغزی مشخص کنند. مواد و روش ها: دو دقیقه از نوار مغزی 16 فرد سالم و 21 فرد بیمار مبتلا به صرع جنرال (تونیک–کلونیک) در حالت استراحت به تفکیک جنسیت ثبت و کمی شد. بیماران همگی داروهای ضد تشنجی (از جمله والپروات سدیم)مصرف می کردند. اندیس توده بدنی و نسبت دور کمر به لگن همه این افراد محاسبه و مقایسه شد. ضرایب خود تشابهی آلفا یک، آلفا دو و دو ضریب ثانویه نو و اتا به روش dfa محاسبه و بین افراد سالم و صرعی مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج: توده بدنی و نسبت دور کمر به لگن افراد سالم با بیماران صرعی تفاوت معنی داری را نشان نداد. دو ضریب نو و اتا حاصل از نوار مغزی بیماران صرعی با افراد سالم بدون در نظر گرفتن جنسیت تفاوت معنی دار (0.05p<) داشتند. اما ضریب اتا حاصل از تجزیه و تحلیل نوار مغزی توانست تفاوت معنی دار (0.05p<) را بین گروه مردان صرعی و سالم نشان دهد. بحث: ضریب خود تشابهی اتا حساسیت لازم برای کشف تفاوت های وابسته به جنس در نوار مغزی را نشان داد. همچنین علیرغم مصرف دوز یکسانی از داروهای ضد صرعی، شدت اثر بخشی داروهای ضد صرعی بر جلوگیری از بروز همبستگی طولانی مدت نورونی در جنس مونث بیشتر از جنس مذکر بود که این یافته با یافته های بالینی نیز همخوانی دارد.