ایزولوسین یک آمینواسید شاخه ای است که منظور از این مطالعه، بررسی قابلیت ضد دیابتی این ترکیب است. عرضه ترکیبی با قابلیت ضد دیابتی و عوارض کمتر نسبت به دارو های موجود، هدف اصلی این تحقیق است. در این مطالعه، برای بررسی این قابلیت ضد دیابتی ایزولوسین، تیمار 35 روزه راتهایی که با تزریق درون صفاقی نیکوتین آمید در دوز 120 میلی گرم به ازای هر کیلو گرم وزن بدن رات و 15 دقیقه بعد از آن با تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین در دوز 60 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن رات دیابتی شده بودند، با ایزولوسین در دوز 50 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن رات انجام شد. 24 ساعت بعد از آخرین مرحله تیمار، راتها بیهوش و سپس خونگیری شدند. سنجشهای پلاسمایی مورد نظر بر روی سرم، بر اساس کیت آنزیمی شرکت بیوسیستم انجام شدند. دریافت دهانی ایزولوسین در دوز mg/kg(bw)50، غلظت گلوکز خون را از 255.83 میلی گرم در دسی لیتر در راتهای مبتلا به دیابت به mg/dl 301.6 رساند که در0.05p< افزایش معنی-داری نیست.همچنین دریافت ایزولوسین غلظت تری گلیسرید، کلسترول، hdl و اسید اوریک پلاسما را نیز نتوانسته در 0.05 p< به صورت معنی داری تحت تأثیر قرار دهد. تنها فاکتور تغییر یافته در این مطالعه، غلظت ldl پلاسما است، که در گروه راتهای دیابتی تیمار شونده با ایزولوسین نسبت به گروه راتهای کنترل دیابتی افزایش معنی داری در 0.05p< داشته است. در این مطالعه، ایزولوسین غلظت گلوکز پلاسما را کاهش نداده است و در نتیجه غللظت فاکتورهای دیگر را که تابع غلظت گلوکز هستند، نتوانسته تحت تأثیر قرار دهد. در نهایت، می توان گفت ایزولوسین بر غلظت گلوکز در راتهای مبتلا به دیابت موثر نبوده و برای اثبات این پدیده، نیاز به بررسی بیشتری می باشد.

هدف از تحقیق حاضر بررسی مکمل گیری گلوکز و گلوتامین طی چهار هفته تمرین تناوبی - استقامتی وامانده ساز که باعث تخلیه گلیکوژن عضلات می شود بر سطوح hsp72 سرم، عامل های رشدی gh و igf-i سرم و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی gpx و gr گلبول های قرمز خون در پسران دانشجو بود. بدین منظور تعداد 20 نفر دانشجوی پسر سالم که فعالیت بدنی منظم نداشتند انتخاب به طور تصادفی در چهار گروه (5 نفره) مورد مطالعه قرار گرفتند، گروه اول مکمل گیری گلوکز به همراه تمرین تناوبی - استقامتی وامانده ساز، گروه دوم مکمل گیری گلوتامین به همراه تمرین تناوبی - استقامتی وامانده ساز، گروه سوم تمرین تناوبی - استقامتی وامانده ساز توأم با مصرف دارونما و گروه چهارم بدون هر گونه دستکاری، با گروه کنترل. نمونه های خونی در ابتدای شروع دوره پروتکل تمرینی (پیش آزمون) و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی (پس آزمون) از سیاهرگ زند اعلی جمع آوری شدند. برای ارزیابی غلظت سرمی igf-i بعد از جداسازی اولیه igf-i از پروتئین های متصل شده به آن از روش ساندویچ تک گامی سنجش ایمنی نورافشانی شیمیایی استفاده شد. برای سنجش فعالیت آنزیمی gpx و gr گلبول قرمز به ترتیب از روش های رنگ سنجی بر اساس روش پاگلیا و والنتین و رنگ سنجی براساس روش ماترویک استفاده شد. جهت تعیین معنی دار بودن تفاوت معنی داری بین گروه های تحقیق از آزمون آماری تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی توکی استفاده گردید. یافته های تحقیق، افزایش معنی دار igf-i سرم را نشان داد (p<0/05) . نتایج آزمون تعقیبی توکی نشان داد اختلاف معنی داری بین گروه مکمل گیری گلوکز و تمرین با گروه دارونما و تمرین (p<0/05) و بین گروه مکمل گیری گلوتامین و گروه دارونما و تمرین (p<0/05) وجود داشت. تفاوت معنی داری برای مقادیر gh سرم بین چهار گروه تمرینی یافت نشد. کاهش معنی دار hsp72 سرم بین گروه های تحقیق مشاهده شد (p<0/05). نتایج توکی نشان داد که این کاهش معنی دار بین گروه مکمل گیری گلوتامین و تمرین با گروه کنترل (p<0/05) وجود داشت. افزایش معنی داری برای فعالیت آنزیمی gpx گلبول قرمز وجود داشت (p<0/001). نتایج توکی حاکی از تفاوت معنی دار بین گروههای زیر وجود داشت : بین گروه گلوکز و تمرین با گروه دارونما و کنترل (p<0/05)، بین گروه گلوکز و تمرین با گروه کنترل (p<0/001)، بین گروه گلوتامین و تمرین با گروه دارونما و تمرین (p<0/01)، بین گروه گلوتامین و تمرین و گروه دارونما (p<0/001) و بین گروه دارونما و تمرین و گروه کنترل (p<0/01). همچنین برای فعالیت آنزیمی gr گلبول قرمز بین گروه های تحقیق افزایش معنی داری مشاهده گردید (p<0/001). نتایج توکی نشان داد این معنی داری بین گروه گلوتامین و تمرین و گروه دارونما و تمرین (p<0/05)، بین گروه کلوتامین و تمرین و گروه کنترل (p<0/001) و بین گروه گلوکز و تمرین و گروه کنترل (p<0/001) وجود داشت. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که مکمل گیری گلوتامین بر سازگاری hsp72 و igf-i سرم و فعالیت آنزیمی gpx و gr گلبول قرمز تأثیر گذار است. گلوتامین باعث سازگاری در عوامل رشدی و ضد استرسی و آنتی اکسیدانی در جهت کمک به فرد در جهت ارتقاء عملکرد ورزشی می شود. همچنین گلوکز تأثیری بهمراه تمرین تناوبی - استقامتی وامانده ساز بر روی سازگاری ضد استرسی ندارد ولی بر عامل رشدی igf-i سرم و عوامل آنتی اکسیدانی اثر افزاینده و مفیدی دارد. لذا ترکیب تمرین تناوبی - استقامتی وامانده ساز بهمراه مکمل گیری گلوکز و گلوتامین باعث سازگاری عوامل کاهنده استرس و افزایش عوامل رشدی واکسایشی در دانشجویان پسر غیر ورزشکار می شود.

خلاصه فارسی مقدمه: یکی از شرایط صدور مجوز ورود داروهای جدید به بازار مصرف، اطلاع دقیق از سلامت و ایمنی آنها برای مصرف کنندگان است. از این رو تمامی این ترکیبات قبل از ورود به بازار باید از نظر میزان مصرف و سمیت مورد بررسی قرارگیرند. 4-هیدروکسی ایزولوسین یک اسید آمینه موجود در شنبلیله است که دارای خواص ضد دیابتی است. احتمالا این اثر با فعال کردن pi3kصورت می گیرد. از آنجا که فعال شدن pi3k یکی از مکانیسم های شروع سرطان زایی است و با توجه به کاربرد این ترکیب به عنوان داروی ضد دیابت لازم است سرطان زایی یا سمیت این ترکیب مورد بررسی قرار گیرد. روش کار: سلول های huh-7 و hepg2 در پلیت 96خانه ای کشت داده شدند و پس از 48ساعت انکوباسیون، سلول ها در معرض غلظت های مختلف (mm 64 - 5 /0) 4- هیدروکسی ایزولوسین قرارگرفتند. برای تعیین درصد سلول های زنده بعد از 72 ، 48 و 24 ساعت انکوباسیون از تست mtt استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد که درصد مرگ سلولی 4-هیدروکسی ایزولوسین وابسته به غلظت و زمان است. این تفاوت از نظر آماری معنی دار (05/0p < ) است. به طوری که در بالاترین غلظت (mm 64 ) در 72ساعت در رده های سلولی huh-7 و hepg2 به ترتیب 61 و 65 درصد مرگ سلولی و در پایین ترین غلظت (mm 5/0) در 24 ساعت در سلولهای huh-7 و hepg2 به ترتیب 6و1 درصد مرگ سلولی مشاهده شد.ic50 بعد از 72 ساعت تاثیر 4-هیدروکسی ایزولوسین در سلول huh-7, hepg2 به ترتیب 24و23 میلی مولار مشاهده شد. بحث: شواهد موجود نشان می دهد که 4-هیدروکسی ایزولوسین نه تنها باعث افزایش رشد سلول های سرطانی نمی شود بلکه دارای اثرات سایتوتوکسیک روی رده سلول های هباتوما نیز می باشد. با توجه به اثرات ضد دیابتی4-هیدروکسی ایزولوسین این ترکیب می تواند کاندیدای مناسبی به عنوان داروی ضد دیابت باشد. کلید واژه ها: 4-هیدروکسی ایزولوسین، شنبلیله، سمیت سلولی، سرطان، دیابت