توکسوکارا کانیس نماتود سگ وسگ سانان انتشارجهانی دارد و یکی ازمهمترین نماتودهای زئونوزاست که لارو آن در انسان وحیوانات مختلف ازجمله ماکیان وپرندگان لارو مهاجراحشایی را ایجاد می کند. هدف از این مطالعه تعیین آلودگی یا مهاجرت لارو توکسوکارا کانیس در ارگانهای جوجه بوقلمونهای آلوده شده به روش تجربی وتغییرات پاتولوژیک درارگانهایی که بیشترین آلودگی را دارند می باشد. دو رده سنی جوجه بوقلمونهای 1و3 هفته از راه دهان با تخم عفونی زای توکسوکارا کانیس آلوده شدند وهر رده به 4 گروه آزمایشی (هرگروه 9-6 جوجه) و4 گروه کنترل (هرگروه 2-1 جوجه) تقسیم شدند. جوجه ها دوزهای1000، 3000، 6000 و20000 تخم عفونی زای توکسوکارا کانیس را دریافت کردند هر گروه از جوجه بوقلمونهای آلوده در روزهای 7،2و16بعد ازآلودگی کالبدگشایی شدند کل ارگانها (کبد، ریه، قلب، طحال ، کلیه، چشم، مغز، چینه دان، پیش معده، دئودنوم) وبخش هایی از عضله، پوست وخون در محلول هضم پپسین-اسید کلریدریک برای جستجوی لارو، با استفاده از میکروسکوپ قرار گرفت. میزان آلودگی به لارو در جوجه های جوانتر(سن 1هفته) بیشتر از سن 3 هفته بود. بیشترین لاروها در کبد و ریه جوجه ها در سن 1 هفته مشاهده شد.درصد کلی آلودگی در دو ارگان کبد و ریه 8/93% و 5/62% در روز 2 بعد از آلودگی و100% در روز 7 بعد از آلودگی بود. بطور کلی لاروها در عضله 1/29% ، در دئودنوم 8/20% ودر پیش معده 5/10% ودر قلب 06/6% مشاهده شد و در ارگانهای دیگر(طحال، کلیه، چشم، مغز، چینه دان، پوست وخون) از گروههای آزمایشی در هفته 1و2 بعد از آلودگی وهمچنین گروههای کنترل ، لاروی مشاهده نشد. میزان متفاوتی از استحصال لارو با میانگین 02/0% تا 1/46% در تمام گروه ها بدست آمد. یافته های پاتولوژیکی در ارگانهایی که بیشترین آلودگی را داشتند به صورت نقاط سفید یا خونریزی پتشی با کانون های لنفوسیتی در کبد و ریه وکانون های گرانولوماتوزی در ریه ی تعدادی از جوجه های آلوده مشاهده شد. این مشاهدات نشان می دهد که مهاجرت لارو توکسو کارا کانیس عمدتاً با مسیر کبدی- ریوی در ارگان های احشایی جوجه بوقلمون ها ایجاد می شود و خطر آلودگی برای انسان بخصوص با مصرف جگر خام یا کم پخته و آلودگی برای سگ هایی که با ارگان های احشایی آلوده تغذیه می شوند وجود دارد.