مقدمه: اریتروپو یتین گلیکوهورمونی با 166 اسید آمینه است که باعث رشد، تمایز و تکامل گلبول های قرمز می شود و بر این اساس از آن به عنوان دارویی برای درمان آنمی های شدید استفاده می شود. اهداف: با توجه به نیاز کشور به داروی اریتروپویتین و نیاز به ساخت محصولی با نیمه عمر بالا به منظور استفاده ی درمانی، پس از بررسی و مطالعه ی روش های گوناگون برای دستیابی به این هدف، استفاده از پلیمر پلی سیالیک اسید مورد انتخاب قرار گرفت. روش های اجرا: ابتدا پلی سیالیک اسید درحضور سدیم پریدات و اتیلن گلیکول فعال سازی شد. تثبیت اریتروپویتین بر روی پلی سیالیک اسید از نوع کووالانسی و با استفاده از آمیناسیون احیایی در حضور سدیم سیانو بوروهیدرات انجام شده است. برای این منظور پلی سیالیک اسید فعال شده در نسبتهای مولی مختلف به اریتروپویتین اضافه شده و تحت چرخش ملایم در حضور سدیم سیانو بوروهیدرات و در دمای 25درجه سانتی گراد به مدت 24 ساعت انکوبه گردید. خصوصیات پروتئین تثبیت شده با استفاده از روشهای مختلف نظیر الکتروفورز page و مطالعه ساختار دوم و سوم به ترتیب با روشهای طیف سنجی دورنگ نمایی حلقوی circular dichroism spectroscopy)) و طیف سنجی فلورسانس مطالعه شد. نتایج: در نسبت های آزمایش شده، افزایش سیالیک اسید به اریتروپویتین رابطه مستقیم با میزان کونژوگاسیون دارد و بهترین دما برای آزمایش 25 درجه و زمان مناسب برای کونژوگاسیون 24 ساعت می باشد. همچنین نتایج الکتروفورز، بالا رفتن وزن مولکولی اریتروپویتین به دلیل افزایش میزان سیالیک اسید آن را نشان میدهد. ولی اطلاعات حاصل از طیف سنجی cd نشانگر کاهش میزان آلفا هلیکس و حاکی از کاهش پایداری پروتئین کونژوگه بود. نتایج حاصل از فلورسانس نیز نشان دهنده ناپایدار شدن پروتئین پس از کونژوگاسیون بود. در مجموع با توجه به نتایج بدست آمده این تکنیک می تواند منجر به افزایش سیالیلیشن اریتروپویتین شود ولی پروتئین کونژوگه حاصل پایداری کافی را ندارد و به نظر میرسد که روش مورد استفاده جهت سیالیله کردن اریتروپویتین باید بهینه سازی شود تا نتایج مناسب تر حاصل گردد.