مطالعه روابط امنیتی اروپا و ایالات متحده آمریکا در چارچوب ناتو و در دوران بوش و اوباما، محور تمرکز این پژوهش است. نویسنده کوشیده تا نشان دهد که روابط امنیتی اروپا و آمریکا، از دوران وابستگی مطلق اروپا به واشنگتن آغاز شده و با گسترش اتحادیه اروپا و همچنین ناتو، این وابستگی مطلق به تدریج به همکاری متقابل استراتژیک مبدل گشته است. به این ترتیب هم ایالات متحده و هم اتحادیه اروپا به دنبال این هستند که برخلاف وجود پاره ای اختلافات، منافع و اهداف ویژه خویش را در چارچوب همکاری دوجانبه دنبال کنند. از سوی دیگر، اروپا می کوشد ساختار دفاعی و امنیتی خود را جدای از ایالات متحده و بیشتر در قالب ناتو شکل دهد که این امر منجر به تقویت پیمانهای دفاعی میان کشورهای اروپای باختری گردیده است. به نظر می رسد اروپا به دنبال ایفای نقش برابر با ایالات متحده است و برای رسیدن به این مهم از ناتو به عنوان بازوی قدرتمند نظامی خود بهره می برد. در حقیقت، اتحادیه اروپا با توسعه روابط خود با ناتو سعی دارد توانمندیهای اروپا را در مدیریت بحران نشان داده و به این ترتیب خود را از امکانات و توانمندیهای ایالات متحده بی نیاز سازد. اما، نگاه آمریکا در آن سوی آتلانتیک نسبت به ناتو گاهی متفاوت است و دولتهای محافظه کار و دموکرات آمریکا نسبت به منافع ملی خود، ائتلاف دو جانبه یا ابتکار عمل آمریکایی را ترجیح می دهند. این تفاوت در جنگ عراق و انقلاب لیبی خود را نشان داده است. واژگان کلیدی: اتحادیه اروپا، ایالات متحده آمریکا، ناتو، روابط امنیتی، وابستگی، همکاری استراتژیک.