سالمندی پدیده ای است که می توان آن را مرحله ای از سیر طبیعی زندگی دانست که برای افراد بشر پیش می آید و همانطور که در تمام مراحل عمر، انسان نیازمند مراقبتهای بهداشتی خاص است، سالمندی نیز از این قاعده مستثنی نیست.در طول قرن بیستم، بر اثر همگرایی دو روند اصلی کاهش میزان تولد و بهبود شرایط بهداشتی و افزایش امید به زندگی، نسبت جمعیت افراد 60 سال به بالا در تمام کشورهای دنیا افزایش یافت، بطوریکه سازمان جهانی بهداشت شعار سال 2012 خودرا سالمندی و بهداشت انتخاب کرده است. یافته های این تحقیق نشان می دهد که بر اساس تغییرات در ابعاد فرهنگی ، اقتصادی و سیاسی جوامع مختلف ، تغییر در نظام خانواده به عنوان مهمترین و اصلی ترین رکن اجتماعات بشری بوجود آمده است. خانواده ها از یک نظام خویشاوندی گسترده به یک خانواده هسته ای تبدیل شده و یکی از مهمترین کارکردهای آن که مراقبت از سالمندان بوده، دستخوش تحول گردیده است. از این رو ساخت خانه سالمندان در جوامع امروزی امری اجتناب ناپذیر شده است. اما پس از تحقیق در مورد این آسایشگاه ها دریافتیم که بین کیفیت زندگی و سلامت روان سالمندان ساکن منزل با سالمندان ساکن سرای سالمندان تفاوت فاحشی وجود دارد. سالمندانی که کنار خانواده در منزل خود زندگی می کنند از سلامت روان بیشتری نسبت به سامندان ساکن سرای سالمندان برخوردارند. نتایج تحقیقات حاکی از آن است که سالمندان ساکن در آسایشگاه های سالمندی دچار نوعی "روزمرگی" شدید هستند و این امر، بی تفاوتی گسترده ای را نسبت به محیط برای سالمندان بوجود می آورد. این امر باعث می شود که سالمندان در بیشتر موارد به سبب جبر شرایط نامناسب از توانایی های خود فاصله گرفته و منزوی تر شوند و به علت عدم استفاده از حواس و توانایی هایی موجود، حواس و توانایی هایشان رو به کاستی و ضعف گذاشته و تحلیل رود. از این رو توصیه می شود که بشر امروزی به مراکز خدمات روزانه سالمندان، که بسیاری از افراد جامعه امروزی از نحوه عملکرد و یا حتی از وجود چنین مراکزی بی اطلاع است، توجه بیشتری بکند. این مراکز می توانند از یک سو ضمن فراهم ساختن امکاناتی برای انجام فعالیتهای روزانه، باعث ایجاد خلاقیت، استقلال و بازگشت اعتمادبه نفس از دست رفته در سالمندان شده که به تبع آن ارتقای کیفیت زندگی، کاهش اضطراب و افسردگی، جلوگیری از پراکندگی ذهنی و افزایش امید به زندگی از اثرات آن بوده و از ناتوانایی های بیشتر سالمندان جلوگیری می کنند. این موضوع باعث به تعویق انداختن زمان بستری شدن آنها در مراکز شبانه روزی، بیمارستان و یا دیگر مراکز می شود. از سوی دیگر فرصت کافی در اختیار سایر افراد خانواده جهت رسیدگی به کار و بقی? مسئولیت هایشان قرار می دهد تا بدون هیچ دغدغ? خاطری به امور زندگی خود رسیدگی کنند. طبق تحقیقات اکثر خانواده ها علی رقم تمایل قلبی و از روی اجبار این گوهران گران بها را به آسایشگاه سالمندان تحویل می دهند. در ایران با وجود اینکه تعداد خانواده های زیادی هستند که می توانند از امکانات مراکز خدمات روزانه بهره گیرند، اما بسیاری از آنها درباره عملکرد و یا حتی وجود چنین مراکزی اطلاعی ندارند. بی تردید در حالی که این مراکز در اکثر شهرهای کشور ناشناخته می باشند، لازم است نقش موثر و فعال این مراکز که بر اساس زندگی جمعی بنا نهاده شده اند، گسترده تر شود. در این رساله ضمن پرداختن به کیفیت زندگی سالمندان که یک شاخص اساسی سلامت روان جوامع محسوب می شود به بررسی لزوم ایجاد مراکز خدماتی روزانه سالمندان پرداخته و به ارائه رهنمودهای طراحی این گونه مراکز می-پردازیم.

جهانی شدن، به عنوان پدیده ای فراگیر، حاصل تغییر و تحولاتی است که همه جوامع بشری را با چالشی بزرگ مواجه ساخته است. خانواده نیز نهادی اجتماعی است که تحت تاثیر این تحولات قرار گرفته است. سوالی که پاسخگویی به آن هدف اصلی این مطالعه را تشکیل می دهد این است که خانواده معاصر چه تغییراتی را در فرآیند جهانی شدن تجربه می کند؟ و چگونه می توان با اصلاح فضای زندگی شیوه زندگی را اصلاح کرد ؟ نتایج حاصل از این مطالعه بیانگر آن است که خانواده در عصر جهانی شدن به حیات خود ادامه خواهد داد ، اما دگرگونی هایی در الگوهای خانواده و روابط حاکم بر آن ایجاد خواهد شد. مردم شکل های جدید و متنوع تری از روابط خانوادگی و فضای زندگی را تجربه خواهند کرد. ساختار قدرت در خانواده تغییر می کند و ساختار پدرسالاری در جوامع در معرض تهدید قرار می گیرد. خانواده، در عصر جهانی شدن، خانواده هسته ای سنتی نخواهد بود. علاوه بر آن، افزایش میزان آگاهی، مشارکت اجتماعی، تحصیلات زنان، جایگاه و موقعیت آنان را در خانواده و اجتماع دگرگون می کند. جهانی شدن، در عین حال که فرصت هایی را برای از بین بردن پدرسالاری و افزایش حقوق زنان ایجاد کرده است، در مقابل چالش هایی در زمینه هویت و ساختار روابط خانوادگی پیش روی جوامع قرار داده است. بنابراین، شناخت ابعاد گوناگون جهانی شدن و تأثیرات آن ،همچنین آگاهی از ویژگی های خانواده ایرانی می تواند در استفاده از فرصت های مثبت و برخورد مناسب با چالش های پیش رو راهگشا می باشد.

گسترش افقی شهرها در نظام شهرسازی نوین پذیرفتنی نیست وگسترش عمودی نیز هرچند معایبی دارد ولی دارای نکات مثبتی است که اجرای آن را توجیه پذیر می سازد،بلند مرتبه سازی موجب صرفه جویی در زیر ساخت ها وتسهیل کنترل ونظارت،کاهش سفرهای درون شهری، افزایش سطح دسترسی وکاهش ترافیک وآلودگی هوا می شود.رعایت اصول ساخت وسازها در بلند مرتبه سازی موجب ارتقاء سرانه فضای سبز وارائه خدمات به شهروندان می شود. همچنین گران شدن قیمت زمین در کلان شهرها زمینه لازم را برای افزایش بلند مرتبه سازی فراهم می کند. کلان شهر مشهد نیز باجمعیتی حدود سه ونیم میلیون نفر ورشد جمعیتی بالا از مشکلات یاد شده مستثنی نمی باشد،مشکلاتی مانند آلودگی هوا، ترافیک ،گسترش حاشیه نشینی،کمبود مسکن،گرانی زمین،پراندگی جمعیت، کمبود سرانه فضای سبز،عدم همگونی مسکونی،کمبود سرانه پارکینگ،کمبود شبکه حمل ونقل عمومی،عدم رعایت خط آسمان،کمبود آب شرب و... برای حل مشکلات یاد شده بلند مرتبه سازی وساخت برج های مسکونی سبز وسازگار با محیط زیست می تواند راه کار خوبی باشد به همین منظور هدف از این تحقیق ارائه راه کار در غالب طراحی برج مسکونی با رویکرد معماری پایدار و کیفیت بخشی به فضاهای باز در شهر مشهد است.

این پروژه جهت ایجاد امکانات هنری، فرهنگی و ارتقاء سطح هنرو فرهنگ و آئین های اسلامی در بین هنرمندان و هنر دوستان در نظر گرفته شده تا فعالیت ها فقط به این امر که مکانی باشد که آثار ارائه شوند خلاصه نشود، بلکه جنبه های مختلف نیز در ان پرورانده شده، تا شاید یکی از مکانهایی باشد که تبدیل شود به مرکزی برای پروراندن آئین ها و سنت های اسلامی که این خود سبب ارتقاء کیفیت آثار هنری و اسلامی واندیشه های هنر مندان این مرز و بوم گردد. هدف این طرح به طور کلی اعتلای فرهنگ عمومی جامعه وبه طور خاص تمرکز بر روی قشر جوان جامعه جهت بازداشتن این قشر از انحرافات و بستر سازی مناسب جهت پر کردن اوقات فراغت این قشر عظیم و فعال و در نهایت رهنمون نمودن به سمت پیشرفت و توسعه است وآنچه که در این مجموعه به صورت خاص مد نظر بوده است فراهم ساختن فضایی جهت رشد امکانات فرهنگی و اسلامی مورد نیاز و تبادل اطلاعات و گفتگوی هنرمندان است.