مقدمه: درمان عفونت ها به دلیل ترکیبی از عوامل، از جمله بیماری های عفونی نوظهور و افزایش تعداد پاتوژن های میکروبی مقاوم به دارو، هنوز یک مسئله مهم و چالش برانگیز باقی مانده است، بنابراینیک نیاز واقعی برای کشف ترکیبات ضد میکروبی جدید و مواد در مقیاس نانو وجود دارد. هدف درمان موفق دارویی، رساندن غلظت مناسبی از دارو به محل مناسب می باشد به نحوی که بیشترین اثر درمانی وکمترین سمیت حاصل گردد. در این راستا از داروها و ترکیبات مختلفی مثل آنتی بیوتیک ها استفاده می شود، از مشکلات شایع در استفاده از این مواد: عوارض جانبی شان و مقاومت باکتری ها به این ترکیبات می باشد.حامل های پلیمری نانومتری مثل دندریمرها که مولکول های شاخه داری هستند، به عنوان سیستم های تحویل می توانند برای تنظیم رهایش دارو، کاهش سمیت به واسطه داروو هدف قرار دادن دارو، تطبیق داده شوند. اندازه نانومتری این سیستم های حامل اجازه عبور موثر از موانع بیولوژیکی، بهبود تحمل بافت،افزایش جذب سلولی و انتقال را می دهد. مواد و روش ها: در این تحقیق نسل دوم نانودندریمر آنیونی خطی- حلقوی به عنوان نسل جدیدی از دندریمرها سنتز و با تتراسایکلین کونژوگه گردید. خواص آنتی باکتریال کونژوگه در مقابل 2 باکتری (اشرشیا کلای و استافیلوکوکوسآرئوس)، توسط روش چاهک مورد بررسی قرار گرفت و با تتراسایکلین و نانودندریمر خالی (کونژوگه نشده با تتراسایکلین) مقایسه گردید. اثر بخشی دارو در غلظت های پایین نیز، با روش mic تعیین شد. یافته ها: این کونژوگه خاصیت آنتی باکتریال بالایی در مقابل2 باکتری و به خصوص باکتری گرم منفی اشرشیا کلای در مقایسه با تتراسایکلین نشان داد. نانودندریمر فاقد هر گونه خاصیت آنتی باکتریال بود و تنها نقش حامل را در رسانش تتراسایکلین ایفا می کند. نتایج حاصل از سنجش mic هم نشان داد که: این کونژوگه حتی در غلظت های پایین نیز خواص خود را حفظ کرد و مقاومت کمی نسبت به آن گزارش شد. نتیجه گیری: با توجه به خواص آنتی باکتریال بالای کونژوگه و استفاده از نانودندریمرهای ایمن و زیست تخریب پذیر اسید سیتریک در این تحقیق به منظور رسانش دارو، چنین استنباط می شود که این نانودندریمرها از پتانسیل بالایی برای عبور از غشاهای بیولوژیک مثل غشای باکتری ها، به منظور رسانش تتراسایکلین به عنوان مدل دارو، برخوردارند.

کلامیدیاها باکتری های اجباری داخل سلولی اند که برای تکثیر خود به سلول های زنده نیاز دارند. به طور میانگین 50% از مردان و 75 % از زنان آلوده به کلامیدیا تراکوماتیس (chlamydia trachomatis : ct) بدون علامت هستند. عفونت ct میتواند تا 4 سال در زوجین حفظ شده و بر باروری آنها تاثیر گذار باشد. وجود ارتباط بین ct و ناباروری از اهمیت زیادی بر خوردار است. از آنجایی که اکثر بیماران بدون علامت بوده و تحت درمان قرار نمی گیرند، وجود پاسخ ایمنی مناسب در صورت عدم آنتی بیوتیک درمانی برای پاکسازی عامل بیماری زا ضروری است. کلامیدیا تراکوماتیس از جمله عفونت های باکتریایی داخل سلولی اند که توسط سلول های nk تشخیص داده می شود. سیگنال های فعال سازیnk از طریق تقابل گیرنده هایی همچون (nkg2d)با ملکول های شبه mhc کلاسi (micab) آغاز می شود.mica ژنی به شدت پلی مورف است که 53 آلل از آن شناسایی شده است. از میان بیماران مراجعه کننده به پژوهشکده رویان، 800 بیمار با پارامترهای نامناسب اسپرم به منظور غربالگری اولیه و تشخیص حضور کلامیدیا مورد بررسی قرار گرفتند. آزمون الایزا به منظور وجود iga بر ضد کلامیدیا تراکوماتیس در پلاسمای مایع منی این افراد انجام شد. سپس dna اسپرم آنها جهت تائید حضور کلامیدیا استخراج و با استفاده از پرایمرهای اختصاصی، بخشی از ژنوم کلامیدیا تکثیر شد. در این بین 62 بیمار مبتلا به عفونت کلامیدیا بودند که 32 نفر آن ها دارای علامت (مانند سوزش در هنگام دفع ادرار، مورفولوژی نامناسب اسپرم ها یا وجود گلبول سفید در مایع منی) و 30 بیمار بدون علامت (ناقلین مخفی) بودند. همچنین 34 نفر با اسپرموگرام نرمال و بدون هیچ گونه سابقه عفونت ct در گذشته به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. روش pcr-ssp نیز توسط 8 پرایمر برای شناسایی آلل-های 008* mica مورد استفاده قرار گرفت. نتایج حاصل از بررسی نشان می دهد فراوانی آلل 8 ژن mica در گروه شاهد به طور معناداری بیشتر از گروه کل بیماران و همچنین ناقلین مخفی است(05/0>p). از طرفی فراوانی آلل 8 هیچ گونه اختلاف معناداری در بین گروه کنترل و بیماران با علامت مشاهده نشد(193/0=p). این پلی مورفیسم در بیماران با علامت، اختلاف معناداری با ناقلین مخفی داشت(010/0=p). فراوانی این آلل خاص در گروه شاهد نسبت به مردان نابارور با عفونت کلامیدیا تراکوماتیس نشان می دهد که پروتئین 008*mica می تواند آسیب پذیری میزبان را به عفونت کلامیدیا تراکوماتیس کاهش دهد. همچنین افراد دارای این پروتئین، مقاومت بیشتری نسبت به عفونت کلامیدیایی نشان می دهند. بنابراین نتایج، ژن mica می تواند به عنوان کاندیدای ژنتیکی مناسبی جهت تعیین پتانسیل میزان قدرت سیستم ایمنی میزبان محسوب شود.

در این تحقیق گیاه .citrus aurantium l که یکی از گیاهان متعلق به تیره rutaceae می باشد، بعد از جمع آوری و شناسایی علمی از قائم شهر، خشک و پودر شده و عصاره تام متانولی آن با روش خیساندن تهیه شد. فراکسیون های مختلف (اتردوپترولی ، کلروفرمی اتیل استاتی وآبی) نیز با روش liquid-liquid تهیه شد. عصاره و فراکسیون های حاصله از پوست و برگ گیاه بعد از تغلیظ خشک شدند و اثر آنتی‏باکتریال آن را علیه سوش های باکتریایی شامل استافیلوکوکوس اورئوس ptcc 1112)) ، اشریشیاکلی ( ptcc 1504)، سودوموناس آئروژینوزا (ptcc 5006 ) و اثر ضد قارچی علیه آسپرژیلوس نایجر(ptcc 5154) و آسپرژیلوس فلاووس(ptcc 5006 ) ، با روش چاهک پلیت و تعیین mic، بررسی کردیم که تمامی عصاره‏های پوست دارای اثر آنتی باکتریال بر روی سوش‏های باکتریایی این مطالعه، بودند ولی اثر ضدقارچی مشاهده نشد. عصاره متانولی حاصل از پوست با هاله عدم رشد 18 میلی‏متر داری بیشترین اثر بر روی استافیلوکوک اورئوس بود. عصاره کلروفرمی حاصل از پوست با هاله عدم رشد 20 میلی‏متر داری بیشترین اثر بر روی اشرشیا کلی بود. عصاره متانولی حاصل از پوست با هاله عدم رشد 14/5میلی‏متر داری بیشترین اثر بر روی سودوموناس آئروژینوزا بود. تمامی عصاره‏های برگ نیز دارای اثر آنتی باکتریال بر روی سوش‏های باکتریایی این مطالعه، بودند ولی اثر ضدقارچی مشاهده نشد. عصاره متانولی حاصل از برگ با هاله عدم رشد 19/5میلی‏متر داری بیشترین اثر بر روی استافیلوکوک اورئوس بود. عصاره کلروفرمی حاصل از برگ با هاله عدم رشد 19/5 میلی‏متر داری بیشترین اثر بر روی اشرشیا کلی بود. عصاره متانولی حاصل از برگ با هاله عدم رشد 14 میلی‏متر داری بیشترین اثر بر روی سودوموناس آئروژینوزا بود.