هدف از این تحقیق روایی سنجی آزمون هشت ضلعی هوازی (aot) با روش تحلیل گازهای تنفسی بر روی دستگاه تردمیل در برآورد حداکثر اکسیژن مصرفی می باشد. جامعه آماری این تحقیق شامل دانش آموزان پسر غیر ورزشکار یکی از مدارس راهنمایی شهرستان اهواز بود. نمونه آماری که به روش تصادفی در دسترس انتخاب شدند، شامل 10 دانش آموز غیر ورزشکار (سن 13 و 14 سال)، (قد 34/8±3/153 سانتیمتر) و (وزن 76/8±3/44). آزمودنی ها به دو گروه 5 نفری تقسیم شدند. هر دو گروه آزمون آزمایشگاهی به اجرا نمودند و حداکثر اکسیژن مصرفی آنها مستقیماً از طریق تحلیل گازهای تنفسی محاسبه شد هفته بعد همان روز آزمون میدانی هشت ضلعی هوازی را انجام دادند و حداکثر اکسیژن مصرفی آنها طبق فرمول محاسبه شد. از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) برای توصیف داده های تحقیق استفاده گردید. برای آزمون فرضیه های تحقیق از ضریب همبستگی پیرسون و آماره f و آزمون لوین استفاده شد. یافته های این تحقیق، همبستگی معنی داری بین دو آزمون میدانی و آزمایشگاهی نشان داد هم چنین نتایج آزمون لوین و آماره f نشان داد بین دو آزمون در برآورد حداکثر اکسیژن مصرفی تفاوت معنی داری وجود ندارد. نتیجه این که آزمون میدانی از روایی مطلوبی در برآورد حداکثر اکسیژن برخوردار می باشد پس بنابراین می توان به جای آزمون آزمایشگاهی،آزمون میدانی که مقرون بصرفه می باشد در برآورد حداکثر اکسیژن مصرفی استفاده نمود.