پژوهش حاضر به منظور طرح و تبیین شاخصهای حکمرانی کوروش دوم و داریوش اول هخامنشی و تطبیق آن با شاخصهای حکمرانی خوب انجام شده است. حکمرانی خوب از جمله مباحث تازه ای است که در چند دهه ی اخیر توجه محافل علمی و بین المللی جهان را به خود معطوف نموده است. محققان حکمرانی خوب را با رویکردها، ابعاد و اهداف گوناگون تعریف نموده اند. در مجموع هریک از پژوهشها بنا بر نوع رویکرد، تأکید و نوع هدفی که دنبال نموده اند، به بیان چند ویژگی خاص پرداخته که قادر به پوشش دادن مجموعه ویژگیهای حکمرانی خوب نبوده است. در این تحقیق ضمن مرور ادبیات و بیان تعاریف و مفاهیم ارائه شده از حکمرانی خوب توسط سازمانها و نهادهای معتبر بین المللی و بیان دیدگاههای گوناگون در باب ویژگیهای حکمرانی خوب، سعی بر آن شده است تا ویژگیهایی از حکمرانی خوب در قالب یک مدل مطرح شود که قادر به ارائه ی یک مجموعه ی کلی از ویژگیهای این مفهوم باشد. در بخش دیگری نیز تلاش شده است تا با بررسی و مطالعه ی ویژگیهای حکمرانی کوروش دوم و داریوش اول هخامنشی و طراحی مدل حکمرانی ایشان و تطبیق آن با ویژگیهای حکمرانی خوب، یک مبنای تاریخی برای سنجش اعتبار و به گزینی حکمرانی خوب به دست آید. روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهش روش تحقیق کیفی و ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه و تحلیل محتوا می باشد. در این تحقیق جامعه ی آماری شامل اساتید و متخصصان گروه تاریخ، باستان شناسی و مدیریت از دانشگاههای کشور می باشد. از میان روشهای نمونه گیری کیفی روش نمونه گیری هدفمند برای نمونه ی تحقیق استفاده شده است. روش تجزیه و تحلیل داده ها کیفی بوده و داده های این پژوهش در قالب کدگذاری و مقوله بندی و تحلیل محتوا تحلیل شده اند. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که حکمرانی کوروش دوم و داریوش اول هخامنشی را می توان به عنوان نمونه ای برای حکمرانی خوب معرفی نمود.