این تحقیق به بررسی و تبیین تأثیر ساختار مالکیت بر کیفیت افشای شرکت‏های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می‏پردازد. کیفیت افشای مورد نظر این تحقیق عبارت است از امتیاز کیفیت افشاء (اطلاع‏رسانی) که از سال 1382 همه ساله توسط سازمان بورس و اوراق بهادار برای شرکت‏های پذیرفته شده، محاسبه و اطلاع رسانی می‏شود. در محاسبه این امتیاز بر دو بعد کیفیت به موقع بودن افشا و قابل اتکا بودن افشا توجه شده‏است. همچنین، ساختار مالکیت از دو بعد کلی تمرکز مالکیت و نوع مالکیت مورد توجه قرار گرفته‏شده‏است. تمرکز مالکیت عبارت است از تجمع سهام یک شرکت در دست عده معدودی از سهامداران و برای اندازه گیری آن از شاخص hhi استفاده شده است. نوع مالکیت نیز نشان دهنده شخصیت حقوقی سهامداران است و در این تحقیق، سهامداران در چهار گروه (1) سهامداران دولتی، (2) سهامداران نهادی، (3) سهام‏داران حقیقی خصوصی (شرکت‏ها) و (4) سهامداران انفرادی طبقه‏بندی شده‏اند. همچنین به منظور کنترل سایر عوامل موثر بر کیفیت افشا از متغیرهای اندازه (لرزش بازار سهام)، بازده دارایی‏ها و نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار حقوق صاحبان سهام بهره گرفته شده‏است. در این تحقیق پیش‏بینی می‏شود رابطه معکوس و معنی‏داری بین کیفیت افشا و تمرکز مالکیت وجود داشته‏باشد. همچنین، در رابطه با نوع مالکیت، پیشبینی می‏شود‏ که رابطه منفی و معنی داری بین مالکیت دولتی و نهادی با کیفیت افشای شرکتی وجود دارد و مالکیت انفرادی و حقیقی خصوصی، تأثیر مثبتی بر کیفیت افشا دارد. به منظور آزمون فرضیه های تحقیق از مدل‏های رگرسیونی چند متغیره استفاده شده و از داد‏ه‏های ترکیبی (پانل دیتا) به منظور برآورد مدل‏های رگرسیونی استفاده شده‏است. دوره زمانی این تحقیق سال های 1382 تا 1389 را در بر می‏گیرد. نمونه مورد بررسی شامل 403 شرکت مجزا و 2748 مشاهده شرکت-سال است.