امروزه رقابت پذیری و یا توانایی یک بنگاه در ثابت نگهداشتن یا افزایش سهم خود در بازارهای ملی و بینالمللی با استفاده از ابزارهای مختلف، موضوعی بسیار کلیدی در سنجش موفقیت شرکتها تلقی میگردد. چنانچه مدیران به شکل مناسبی از سرمایه های شرکت در جهت افزایش توان رقابتپذیری استفاده نمایند، نتایج کلی عملکرد شرکت بمراتب بهتر خواهد شد. صنایع بالادستی نفت و گاز یکی از کلیدی ترین صنایع کشور میباشد که بعضا دستیابی به برخی اهداف تعیین شده در افق 1404 جز با پیشرفت و توسعه آن حاصل نخواهد گردید. باتوجه به اهمیت این بخش، در این تحقیق ابتدا با انجام تحقیقات کتابخانهای و میدانی، مهمترین عوامل تاثیرگذار در رقابتپذیری شرکتهای پیمانکار فعال در صنایع نفت و گاز تعیین شده و سپس با استفاده از روش تاپسیس فازی اولویت بندی گردیدند. نتایج این تحقیق نشان داد که در میان سه گروه اصلی عوامل تاثیرگذار، توان خلاقیت و نوآوری در رتبه نخست، موقعیت در بازار در جایگاه دوم و منابع داخل بنگاه در جایگاه سوم اهمیت قرار دارند. همچنین در میان 31 زیرعامل تاثیرگذار در رقابتپذیری این شرکتها، سه عامل سرمایه گذاری، توسعه محصول جدید و شناخت بازارهای جدید از بیشترین میزان اهمیت برخوردار میباشند.