به منظور مطالعه صحت ارزش اصلاحی و پیشرفت ژنتیکی در صفات آستانه، ژنومی متشکل از 6 کروموزوم، هر یک به طول 100 سانتی مورگان شیبه سازی شد. برای ایجاد عدم تعادل پیوستگی کافی و تعادل رانش- جهش بعد از 50 نسل آمیزش تصادفی در یک جمعیت با اندازه موثر 100 نفر، تعداد افراد به 1000 نفر شامل 500 نر و 500 ماده افزایش یافت. سه مقدار وراثت پذیری (0/05، 0/30 و 0/80) و چهار تعداد متفاوت برای نشانگرها (100، 200، 400 و 800) در نظر گرفته شد. هر شبیه سازی ده بار تکرار شد و نتایج میانگینی از این تکرارها بود. صحت ارزش اصلاحی و پیشرفت ژنتیکی برای صفات آستانه با استفاده از روش ژنومی و کلاسیک پیش بینی گردید. با وراثت پذیری 0/05، مقادیر صحت ارزش اصلاحی برای مسیر ژنومی و کلاسیک به ترتیب از 0/22 تا 0/45 و 0/15 تا 0/35 بود. مقدار صحت ارزش های اصلاحی برای روش های ژنومی و کلاسیک با وراثت پذیری 0/30 به ترتیب از 0/27 تا 0/61 و 0/22 تا 0/44 تغییر کرد. با وراثت-پذیری 0/80 برای روش های ژنومی و کلاسیک، به ترتیب از 0/21 تا 0/73 و 0/36 تا 0/55 بود. با وراثت پذیری 05/0، مقادیر پاسخ انتخاب برای مسیر ژنومی و کلاسیک، به ترتیب از 0/07 تا 3/45 و 47/ تا 2/85 بود. مقدار پیشرفت ژنتیکی برای روش های ژنومی و کلاسیک با وراثت پذیری 0/30 به ترتیب از 0/26 تا 12/35 و 0/42 تا 5/68 تغییر کرد. با وراثت پذیری 0/80 برای روش های ژنومی و کلاسیک، مقادیر پاسخ به انتخاب به ترتیب از 0/42 تا 15/46 و 0/91 تا 6/12 بود. استفاده از روش کلاسیک برای پیش بینی منجر به مقادیر کمتر صحت و پاسخ به انتخاب در مقایسه با روش ژنومی شد. عموماً نتایج حاکی از این بود که در بیشتر موارد، افزایش تعداد نشانگرها و وراثت پذیری می تواند برای بالا بردن صحت ارزش اصلاحی و پیشرفت ژنتیکی در صفات آستانه موثر باشد، اگرچه در هر دو مورد روش ژنومی و کلاسیک، افزودن تعداد نشانگرها در برخی موارد به ویژه بعد از 400 نشانگر منجر به کاهش در مقدار صحت و پاسخ به انتخاب شد. مقادیر صحت ارزش های اصلاحی برای صفات با وراثت پذیری کم نسبتاً بالا بود که بیانگر این بود که انتخاب ژنومی می تواند به ویژه برای بهبود انتخاب در صفات مربوط به سلامتی و باروری مفید باشد. مقایسه پاسخ-های انتخاب با نسبت های نرهای گزینشی نشان داد که بالاترین مقدار پیشرفت ژنتیکی زمانی اتفاق افتاد که درصد نرهای انتخابی 10 و 25 بود. یافته های ما بیانگر این بود که استفاده از انتخاب ژنومی می تواند برای صفات آستانه که تعدادی از صفات مهم در اصلاح نژاد را شامل می شود مفید باشد. اگرچه ما باید افت قابل توجه در صحت و پاسخ به انتخاب بعد از نسل های اولیه را در برنامه های دراز مدت اصلاح نژاد را در نظر بگیریم.