پوسیدگی بذر و ریشه جالیز ناشی از pythium و phytophthora یکی از مشکلات اساسی در تولید این محصولات است. به منظور بررسی اثر آنتاگونیستی چند گونه trichoderma بومی از مزارع جالیز بر این دو بیمارگر، آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و در شرایط آزمایشگاه و در چهار تکرار انجام شد. همچنین به منظور سنجش توان تولید آنزیم سلولاز چهار گونه trichoderma در محیط مایع و بررسی اثر آن بر رشد میسلیومی بیمارگر، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. نتایج کشت متقابل نشان داد تمام هفت جدایه بومی این قارچ قادر به کاهش رشد میسلیومی دو گونه p. ultimum k1 و p. aphanidermatum در شرایط آزمایشگاه و روی سه محیط کشت سیب زمینی-دکستروز-آگار، عصاره سبزیجات-آگار و عصاره خاک-آگار بودند. توانایی گونه های trichoderma در بازدارندگی از رشد این دو بیمارگر، با هم و روی این سه محیط کشت اختلاف معنی داری در سطح یک درصد داشت. همچنین تمام جدایه ها به جز t. harzianum (احمدآباد) و t. koningii توانستند باعث کاهش رشد میسلیومی p. nicotianae روی این سه محیط گردند. چهار گونه t. atroviridae 1-3، t. virens 6011، t. harzianum (احمدآباد) و t. koningii در محیط مایع عصاره سیب زمینی، کاه گندم به عنوان منبع کربن، و دمای 30 درجه سانتی گراد قادر به تولید آنزیم سلولاز بودند. قارچ های t. harzianum (احمدآباد) بالاترین میزان فعالیت کل آنـزیمی، t. atroviridae 1-3بیشترین میزان پروتیین کل و t. koningii بیشترین فعالیت ویژه آنزیمی را بین ایـن چهار گونه به دست آوردند؛ اما در عین حال تفاوت موجود بین این ویـژگی ها در این چهار گونه از لحاظ آمـاری معنـی دار نبود. عصـاره حـاوی آنـزیم سلـولاز تولیـدی قـارچ t. harzianum (احمدآباد) در غلظت 25 پی پی ام توانست باعث کاهش 17/47درصدی از رشد میسلیومی p. aphanidermatum و 4/88درصدی از رشد میسلیومی p. nicotianae گردد. اما بر رشد p. ultimum k1 در مقایسه با شاهد تاثیر معنی داری نداشت. افزایش غلظت عصاره آنزیمی تا 50 و 150 پی پی ام نیز نتوانست اثر بازدارندگی از رشد روی گونه اخیر نشان دهد.