چکیده استان کرمان از مناطق خشک و نیمه خشک کشور ایران است که آب محدودکننده ترین عامل توسعه کشاورزی آن می باشد. از میان شهرستان های استان، شهرستان بافت که یکی از قطب-های کشاورزی به شمار می رود، انتخاب شده است. به منظور استفاده بهینه ی آب در کشت محصولات زراعی شهرستان بافت به بررسی تبخیر– تعرق، کارآیی مصرف آب نسبی، عملکرد نسبی و مقایسه الگوهای بهینه کشت در راندمان های متفاوت آبیاری پرداخته شد. در این پژوهش در ابتدا مقدار آب خالص مورد نیاز گندم، جو، نخود، سیب زمینی و آفتاب گردان با استفاده از روش پنمن – مانتیث (با استفاده از نرم افزار cropwat) به ترتیب 432، 5/345، 3/169، 4/233 و 9/291 میلی متر برآورد شد. سپس با استفاده از الگوریتم ژنتیک و مشخص شدن متغیرهای مورد استفاده در بهینه سازی و فرموله کردن تابع هدف، بهینه سازی کارآیی مصرف آب نسبی در مراحل مختلف رشد گیاه صورت پذیرفت. حداکثر کارآیی مصرف آب نسبی برای محصولات گندم، جو، نخود، سیب زمینی و آفتاب گردان (با استفاده از نرم افزار matlab) به ترتیب برابر 87/0، 91/0، 98/0، 90/0 و 91/0 محاسبه شد. سپس با استفاده از مدل تئوری بازی ها به تعیین الگوی کشت بهینه (با استفاده از نرم افزارwin qsb) پرداخته شد. نتایج حاصل از معیار ماکزیمین نشان می دهد که سیب زمینی و نخود ریسک پذیرترین محصولات منطقه می باشند.