به منظور بررسی سرعت رشد رویشی قارچ های صدفی (pleurotus spp.) روی محیط های کشت عصاره دانه های غلات 2 آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام شد. در آزمایش اول، به منظور ارزیابی تأثیر ph بر سرعت رشد رویشی قارچ های pleurotus eryngii، p. ulmarius و p. florida از سطوح مختلف ph (5، 5/5، 6، 5/6 و 7) و محیط های کشت عصاره دانه های غلات (گندم، جو، چاودار، سورگوم، ذرت و ارزن) استفاده شد. پس از مایه زنی، محیط های کشت در دمای 2±25 درجه سانتیگراد در شرایط تاریکی قرار گرفتند و رشد رویشی آنها به صورت روزانه (میلیمتر در روز) اندازه گیری شد. نتایج نشان داد قارچ های مورد مطالعه در ph 5/6 و 7 محیط های کشت تهیه شده به جز ارزن و ذرت از سرعت رشد رویشی بیشتری برخوردار بودند. در آزمایش دوم، به منظور ارزیابی تأثیر ملاس در رشد رویشی از سطوح 2، 4 و 6 گرم در لیتر در محیط های کشت عصاره غلات استفاده شد. نتایج نشان داد که با افزایش سطح ملاس در تمامی تیمار ها سرعت رشد رویشی نیز افزایش یافت. بعلاوه، به منظور بررسی تأثیر ویتامین های گروه b بر سرعت رشد رویشی قارچ های مورد مطالعه روی محیط کشت عصاره گندم آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. در این آزمایش، ویتامین های بیوتین (b7)، تیامین (b1)، پیرودوکسین (b6) و نیکوتینیک اسید (b3) در غلظت های 0، 250، 500 و 750 میلی گرم در لیتر به محیط های کشت اضافه شدند. نتایج نشان داد که در قارچ p. eryngii با افزایش سطح ویتامین ها، سرعت رشد رویشی افزایش یافت و بیشترین میزان رشد در غلظت 750 میلی گرم در لیتر بیوتین مشاهده شد. باوجوداین، در p. florida بیشترین سرعت رشد رویشی در غلظت 250 میلی گرم در لیتر ویتامین تیامین حاصل شد و میزان رشد با افزایش سطح ویتامین ها، کاهش یافت. از سوی دیگر، در p. ulmarius نیز با افزایش غلظت ویتامین ها سرعت رشد رویشی کاهش یافت. علاوه بر این، ویتامین نیکوتینیک اسید در p. florida و p. ulmarius کمترین میزان رشد رویشی را القاء نمود.